28/02/10

CONVERSA CON ANTÓN LOSADA (2)

(segunda parte da conversa con Antón Losada. Podes ler a primeira parte premendo aqui )


Caralladas: Os dous grandes temas, creo eu, deste ano no governo de Feijoo son o decreto do galego e o tema das caixas. Entón, sobre o decreto do galego a primeira que che vou facer non che compete a ti, pero quería saber a túa opinión: qué fai Anxo Lorenzo entre toda esta xente?

Antón Losada: El saberá.

C: En só unha palabra, como calificarías a actuación do governo de Feijoo sobre o decreto do galego.

AL: Incomprensible.

C: Esperamos que está a piques de sair a versión definitiva do decreto, xa non o borrador: cres que vai ter Feijoo a intelixencia de recuar disimuladamente neste asunto?

AL: É que non lle queda outra! É dicir, o que non tiña nin pés nin cabeza era a proposta anterior, era unha cousa completamente absurda. Agora imos volver ao modelo, a un decreto moi semellante ó último decreto da era Fraga.

C: Entón vai ser máis importante se se aplica realmente.

AL: Claro, pero ese era o problema xa antes. A conclusión que imos acabar sacando é: bueno, tanto lío pra esto, tanto 'jaleo' pra esto? Tanto poñernos nas portadas de todos os periódicos de Madrid baixándonos á segunda división das sociedades que impoñen idiomas e que persiguen á xente polo que fala, tanto arrastrar a imaxe de Galicia por todas partes, pra esto? Pra acabar dicindo que 50-50? Por exemplo o outro día en El Pais dicía Feijoo dúas cousas asombrosas: primeiro, "mi modelo es 50-50", segundo "la gente quiere que elija Educación, no los padres".

C: "La gente quiere..."?

AL: Que elixa a Consellería, joder!! Calquera pai cho dice!! "Joder non me meta neste lío!! Arréglelo usted, a min qué me conta!! Vou ir eu a unha reunión de pais, que xa son bastante coñazo, e meterne nunha polémica... anda e que tal!!" Pois un ano e pico de lío pra chegar a esas dúas brillantes conclusións...

C: Non, non vin esa entrevista.

AL: Si, si, bueno, esas son dúas frases realmente antolóxicas. "La gente quiere que elija Educación". Entonces eu creo que vai ter ese coste, un coste que vai ser moi amplio, esa sensación de "tanto lío para esto, nos llevó usted a tanto 'jaleo' para esto?".

C: E sobre o tema das caixas, despois de ler un artigo que escribiches en A Nosa Terra, "Quen quere a fusión?", mellor empezo polo final: cres que non vai haber fusión?

AL: (pensa) É que eu creo que é irrelevante, sinceramente. É dicir, eu creo que... non sei se a vai haber ou non, a día de hoxe creo que está complicado, e xa non depende de Feijoo, depende máis do governo central, porque se xoga cós tempos do recurso vaino poñer realmente moi difícil. Pero é un debate absolutamente ficticio, é dicir, a cuestión é que as nosas caixas, as dúas, van acabar integradas, en algún tipo de estructura de fóra, porque non temos nin tamaño, nin peso, nin solvencia pra sobrevivir, e o que tiñamos que estar é debatindo con quén e en qué condicións. E non seguir instalados no mito ese de la galleguidad y la solvencia. Entonces a min o tema da fusión sinceramente me parece a típica discusión que se da en Galicia, non sei se acordas unha escena de "El nombre de la rosa"...



... que estaban aló nun monasterio, pobreza, miseria, a punto de iniciar unha revolta, e dicen "nos hemos reunido aqui para discutir la capital cuestión de era o no Jesús dueño de las ropas que llevaba?". Pois aqui estamos un pouco igual. Todo o mundo sabe que imos a unha estratexia onde vai acabar habendo 3 ou 4 caixas en España. Entonces nós debiamos estar decidindo cómo y con quien, e tiñamos que ter un governo que nos dixera claramente cales son as opcións, e non que nos estivera contando este conto pra nenos de la galleguidad y la solvencia.

C: Tiven bastantes problemas para preparar esta parte da entrevista, porque cada dous días hai unha novidade: que si o manifesto 'Galicia ten dereito', a inconstitucionalidade da lei de caixas, o tema do FROB... van conseguir que marchen de puro aburrimento!

AL: Xa. É que hai unha sensación asi de que esto é un rollo que xa non o entende ninguén, e que ó final estamos metido nunha dinámica no que a Xunta quere sacar esto como sea... que eu creo que o obxectivo final está claro: crear unha entidade que sexa fusionable con Cajamadrid.

C: É que iso che quería preguntar, a qué está a xogar Feijoo? A eso?

AL: A eso. Igual que o Psoe está xogando a preservar unha parte do aforro galego para integralo noutro proxecto alternativo a Cajamadrid que é ese que dicen que se está estructurando en torno a Cajastur. E mentras o bloque falando da solvencia e da...

C: Queda lonxe entón aquela fotografía conxunta?

AL: Bueno! É que era un pouco rara...

C: Era un pouco rara, si. As caras de algúns eran un pouco sintomáticas, porque Pachi Vázquez miraba non sei pra onde...

Algún vai perder o tren. Fonte: afuradadotrasno.blogspot.com


Bueno, pois un pouco ata aqui o que foi o governo de Feijoo, e quería aproveitar rápidamente pra falar duns temiñas xa máis xerais. Por exemplo, imos atravesar tamén agora en marzo o ecuador da lexislatura no Parlamento do Estado entón, agora si que se pode prever que van agotar a lexislatura?

AL: Si.

C: É que foi o debate, o run-run da primeira parte da lexislatura.

AL: Eu non teño ningunha dúbida deso, vamos. É que aparte, alguén entendería neste momento un anticipo electoral? Alguén que non fóra o Partido Popular e o entorno do Partido Popular? Có follón que temos, coa crise que temos, perder agora tres meses nunha campaña electoral? Eu creo que eso só o entende o Partido Popular, o resto da humanidade e o resto do país non o entendería nunca. Aparte que para o Psoe sería un suicidio.

C: Nos anos 80s importamos dous culebróns ben famosos, 'Dinastía' e 'Dallas', e aqui temos a nosa particular mistura, porque temos unha 'Dinastía' có noso particular Jr, Baltar Junior. Rematou o culebrón, ou non fixo máis que comenzar?

AL: Non, eu creo que eso foi probablemente o erro máis grave que ten cometido o señor Feijoo, e que se non o amaña lle pode acabar costando as eleccións. A fractura que se produxo no Partido Popular de Ourense, é dicir está roto, roto en dous bloques, e iso vai ter consecuencias. Se non se xenera digamos un pegamento que reestructure eso, se Feijoo non se ocupa deso, vai ter un coste moi importante.

C: Pero alá atrás cando fora da sucesión de Fraga, tamén aquel tema da boina e dos outros...

AL: Pero é diferente, é dicir, eu creo que os Baltar nunca viron en Fraga unha ameaza, con Feijoo si. Os Baltar aprenderon unha cousa: "vienen a por nosotros". Fraga era un tipo có que negociar, pero que nunca o percibiron como unha ameaza. Pero eu creo que eles son conscientes de que Feijoo fue a por ellos y no los mató porque...

C: i esto limítase exclusivamente a Ourense, non hai máis...?

AL: Eu creo que non. De momento non, Lugo está completamente desmontado... pero claro, Ourense é clave para o resultado das eleccións. Non olvidemos que Feijoo governa por un deputado. E a día de hoxe ten un problema grave en Ourense. Un problema semellante de desmovilización, de crítica, de desconfianza, moi semellante por outras razóns pero moi semellante, ó que desmovilizou a boa parte do Psoe na campaña das autonómicas, ou a que levou ao BNG a perder 40.000 votos na provincia da Coruña. Nas organizacións os problemas internos se acaban pagando. E neste momento hai unha parte moi importante do partido en Ourense que o percibe como unha ameaza.

C: Outro culebrón con anos de historia é o modelo frontista do BNG, e tamén facías varias reflexións nun artigo en El Pais o 3 de marzo, e sobre o BNG dicías "os resultados certifican que o modelo de organización frentista non da mais de si". Cal cres que é o modelo: escisión? Partido único?

AL: Partido único.

C: Pero é posible...?

AL: Non. Eu creo que agora mismo hai unha fronteira que son as vindeiras eleccións municipais, onde se os resultados son os que parecen, é dicir, un resultado malo para o nacionalismo, eu espero que a actual dirección faga o mesmo que fixo Quintana no seu día e asuma responsabilidades. E se non o fai, eu creo que unha parte do nacionalismo terá que plantexarse a súa continuidade dentro dun modelo frontista onde todo é falso: o asamblearismo é falso, a democracia interna é falsa, é todo teatro. Hai un control férreo, férreo, dunha organización que se chama UPG que é todo menos asamblearia, e que xoga precisamente cos costes de movilización do modelo asambleario para ter un control total.

C: Pero coñecendo un pouco o que é o BNG internamente, cres que é posible...

AL: Eu creo que hai unha parte de xente do BNG que se despois das municipais non hai signos de cambio, vaise ir directamente para casa aburrida e farta. Como xa nos fumos algúns.

C: Entón a seguinte pregunta xa non che digo, "que preves nas próximas eleccións municipais?"

AL: Eu creo que non van haber grandes cambios. O PP, bueno, supoño que recuperará parte do voto rural que perdeu nos anos do bipartito, pero non moito. Nas cidades vai seguir medrando, como xa medrou nas anteriores, pero non lle vai dar para governar moito máis do que xa governa.

C: Nas cidades non preves ningún cambio? Hai algún que están por nada, por exemplo Vigo.

AL: Pero hai un problema de espazo: non ten por onde medrar. É dicir, teríase que producir un desmoronamento do voto do BNG, i eu creo que non vai ocorrer. Vai ter unha baixada significativa, có cal supoño que se o anterior portavoz dimiteu porque se perdeu un deputado, a actual dirección, e non me refiro ó actual portavoz que todo o mundo sabe que non é quen manda, directamente que responda aquel que manda, que todos sabemos quen é. I eu creo que o Psoe vai aguantar, e vai aguantar a costa do BNG. Esa é a miña impresión.

C: Xa pra rematar, o meu blog fala un pouco de Galiza e Portugal, poñendo en común as realidades sociais, culturais, lingüísticas... Entón, dúas preguntas rapidisimas: Qué significou Portugal na túa vida, na vida de Antón Losada?

AL: Pra min moitos recordos moi agradables. Eu son un namorado de Lisboa, e Sintra e toda aquela zona. En xeral todos os recordos que teño de Portugal son moi positivos.

C: Segues a actualidade política de Portugal?

AL: Si, pero vamos, tampouco é unha cousa que me... me interesa máis a inglesa, sinceramente.

C: A inglesa?

AL: Si, si. Sei que sona un pouco raro, pero eu creo que Inglaterra é un barómetro político... Inglaterra políticamente vai quince ou vinte anos por diante. En todo, no debate sobre política e no debate sobre políticas. Outra cousa é que nos gusten os resultados. Pero con diferencia, é o país ó que hai que estar máis atento en términos políticos, porque é o máis dinámico, o que máis cambia... Todas as grandes revolucións políticas, todos os grandes instrumentos políticos que construiron o noso Estado do Benestar naceron alí, empezando por un modelo básico de National Health Service. E a contrarrevolución conservadora tivo alí unha peza fundamental...

C: E se van quince anos por diante, agora a que altura están?

AL: Pois neste momento están nunha situación complicada. Non olvides que hai un ano Gordon Brown estaba 20 puntos por debaixo de Cameron. Chegou a estar a un punto. E agora tiveron que sacar esta cousa, que a min me trae moitos recordos sobre su carácter, que si le grita a la gente o no, coa que eu me sinto moi identificado, para intentar que Cameron remontara nas enquisas. Entonces eu creo que Inglaterra é un pais fascinante. E hai que estar moi atentos o que pasa alí porque normalmente avanza cambios importantes. Se Cameron gaña as eleccións, o discurso có que gaña o Partido Conservador...

C: Mete medo, ou que?

AL: Non. Todo o contrario. Porque é unha mezcla... bueno, evidentemente como todo partido que aspira a governar xoga a unhas certas doses de ambigüidade. Pero por exemplo ten asumido teses do ecoloxismo que ata hai pouco tempo un partido conservador nunca tería asumido. En términos de gasto social non é o partido conservador de Margaret Thacher, nen moito menos. Manexa outro tipo de discurso. É dicir, é moi interesante. Están intentado construir unha 'terceira vía conservadora'. Entón eu creo que hai que seguilo con moito interese.

Gordon Brown e David Cameron. Fonte: www.telegraph.co.uk


C: Qué se pode facer desde Galiza para un maior coñecemento e unha maior integración coa economía portuguesa e coa realidade portuguesa.

AL: Eu creo que esa é unha das grandes oportunidades das que todo o mundo fala pero que ninguén leva feito nada realmente significativo para aproveitala. Eu creo que hai falta unha acción decidida por parte das Administracións, que fan sempre un discurso moi retórico da Irmandade portuguesa, da Eurorrexión e tal, pero que no fondo non...

C: ...non hai nada...

AL: ...si que hai, pero non o acaban de crer. Por unha razón moi sencilla: porque meterte nese 'tinglao' significa perder poder ti, porque tes que compartilo. É dicir, as decisións xa non as tomas ti sólo, non as toma a Xunta sólo, senón que tes que negociar con governos rexionais portugueses, co governo portugues, e a todos nos gusta mandar. Pero eu creo que é unha das grandes oportunidades que ten un mercado cara o que estamos de costas completamente.

C: E nas anteriores conversas con Manuel Lourenzo e con Antón Reixa que fixen non tiven tempo de facer esta pregunta, pero como sei que Antón Losada 'non se corta' con ningún tema, non quería pasala por alto. Qué che evoca esta palabra: reintegracionismo?

AL: Nada. De verdade, non.

C: (risas)

AL: Non me provoca ningunha...

C: Nin para ben nin para mal...

AL: Nin para ben nin para mal. Agora cando ma dixeches non me saeu nada, e agora pensando un pouco me parece unha posición, que eu non comparto, pero que está ben. Non a comparto, me parece que, bueno, eu veño doutra tradición, eu falo outro galego, eu son da Mariña de Lugo, eu falo o galego que falaba meu pai, que falaba meu avó, e non ten nada que ver con esto. Entón pra min é unha cousa extraña, agora non 'me pon nervioso', nin creo que haya que fumigarlos, ni echarlos de ningún lao...

C: (risas)

AL: Entendes? Me parece ben. Eu os entendo cando falan. Entón eu non pretendo impoñerlles a eles a miña fala, e o único que espero é que eles non pretendan impoñerme a min a súa, e se podemos atopar un punto de encontro...

C: Pois nada máis, Antón. Un millón de grazas por todo.

26/02/10

CONVERSA CON ANTÓN LOSADA (1)

O vindeiro 1 de marzo cúmplese o cabodano da victoria electoral do Partido Popular. Hai xa un tempo que tiña pensado que un tema de tal calado sería moito máis interesante analizalo para Nosquedaportugal e Alemdominho coa colaboración dun experto en análise política.

Por iso hai xa case un par de meses contactamos con Antón Losada (Xove, 1966), profesor de Ciencia Política, colaborador habitual dos medios Cadena Ser e Galicia Hoxe, e articulista en A Nosa Terra, El Periódico de Catalunya, El Pais, TVE, TVG... a quen podedes visitar a diario no seu blog persoal http://antonlosada.blogspot.com/

Antón Losada. Fonte: www.galicia-hoxe.com


Antón ofrecéuse moi xentilmente pra mantermos unha conversa hoxe mesmo venres no seu despacho da Facultade de Ciencias Políticas de Santiago de Compostela, e desde estas liñas lle quero mostar a miña gratitude pola oportunidade de coñecelo persoalmente e pola interesantísima entrevista que nos brindou.



Caralladas: Como che adiantara, Antón, o obxectivo principal da entrevista é analizar o que foi este primeiro ano de governo do Partido Popular. E comezando polo que aconteceu aquel 1 de marzo, esperabas a victoria do PP?

Antón Losada: Non. E á vista de como está governando Feijoo, el tampouco a esperaba.

C: Non entendo.

AL: Á vista de como está governando, é evidente que fixo unha campaña convencido de que a) non ía gañar, e b) non tería que atender todas as promesas que fixo en campaña. Eu creo que nin el o esperaba.

C: E que foi o primeiro que pensaches cando soubemos que gañara o Partido Popular?

AL: Non pensei así... nada especial. Non teño un recordo... aquela noite estaba comentando na SER, entonces o único que recordo é que como o de Galiza todo se decantou máis ou menos rápido, todo pasou a ser o que pasaba en Euskadi. Foi unha noite de certa tristeza porque a competencia coas eleccións vascas gañaron claramente as vascas en atención mediática. E pouco máis... estaba traballando, así que non tiña tempo pra pensar!! (risas)

C: Gañou o PP ou perdeu o bipartito?

AL: Sinceramente paréceme que é un debate que non leva a ningún lado. O PP tivo a enorme habilidade de manter os seus votos e non perder ningún. Tampouco sumou moitos máis, sumou 3.000 votos máis. I eu creo que o gran problema foi co bipartito. Non se deu conta de dúas cousas: a crise acababa de estoupar, e as crisis sempre devoran ao que governa, i estamos vendo moitos exemplos, Obama, Zapatero, Sarkozy, Merkel... é dicir, arrasa todo o que toca. I eles seguiron governando como se non houbera crise, dando esa imaxe de división e de estar máis ocupados polos seus problemas que polos problemas dos cidadánas. Máis unha profunda división interna tanto no Psoe como no BNG.

C: Interna dentro de cada partido ou entre eles?

AL: Non, interna, dentro de cada partido. É dicir, é un feito coñecido que o Psoe tiña un contencioso con Touriño, o entorno de Touriño, e que tivo grandes problemas de movilización durante a campaña. I é un feito coñecido que a metade do BNG levaba catro anos facendo campaña contra a outra mitade. O que non pode esperar ninguén é que despois de estar catro anos dicíndolle á túa militancia que o governo é unha basura, que de repente lle digas que vaia votar e a xente vaia votar. E deso que se chama tanto a desmovilización ou o desencanto do votante nacionalista, o principal responsable é o BNG, e concretamente a UPG.

C: Eso seguro.

AL: É que eu vivino!

C: E a última pregunta sobre aquel 1-M: pensas que coa derrota electoral remataron as carreiras políticas de Touriño e Quintana?

AL: Depende do que entendamos por carreira política. Se o que me dices é se rematou o seu periplo como candidatos á Presidencia eu penso que si. Agora, a min me parecería un despilfarro para un país coma este tirar ó lixo a esperiencia política de xente coma Touriño e Quintana. Psoe e BNG cometerían un grande erro prescindindo alegremente dun capital político que non teñen, con independencia dos moitos erros que cometeron os dous, pero hai corenta mil sitios onde poden prestar unha enorme utilidade tanto ó BNG como ó PSdG. Eu faría o posible pra que non rematara a dos dous, agora me temo que no es ese el sentimiento general ni en el Psoe ni en el BNG.


C: Pasando xa ó que foi este ano de governo do PP. O Partido Popular chegou afirmando que resolvería a crise en 45 días coa súa política de austeridade. Tí pensas que foi un governo austero?

AL: Austero? Eu penso que non. Invirteu moito esforzo en intentar convencernos que era un governo austero, pero me da a sensación que o gran éxito da austeridade de Feijoo foi lograr vender un Audi, no?

C: (risas) Si, tiña apuntada a seguinte pregunta "darán vendido algún día os Audis"?

AL: O gran éxito da campaña de austeridade de Feijoo foi dar colocado, non sabemos aínda moi ben a quen nin por qué, un Audi. Hai que recoñecerlle que fixo uns orzamentos moi ortodoxos coa filosofía do PP: contendo o gasto e apostando fundamentalmente polo cemento, que foi a única partida que aumentaron. E os resultados están á vista: se a súa política ía producir algunha diferencia en termos de creación de emprego, en termos de riqueza i en termos de PIB, é evidente que non o están conseguindo. Levamos un ano que destruímos emprego máis rápido que os demáis...

C: Si, xa vimos en Nosquedaportugal que é a primeira vez en anos que ocurre iso.

Evolución do Paro en Galiza vs Estado. Fonte: afuradadotrasno.blogspot.com.


AL: É que igual que España entrou en recesión máis tarde que en Europa, Galiza entrou en recesión máis tarde que o resto de España porque son ritmos económicos diferentes. É dicir, eu recoñézolle a Feijoo que fixo uns orzamentos equilibrados; agora, eu creo que non son os orzamentos que necesita neste momento Galiza. I en parte algo está correxindo, porque vin que o outro día -o que pasa é que é imposible saber o que é información do que é propaganda, porque eu non sei cantos plans contra a crise leva aprobados-, pero vin que o outro día aprobaba unha especie de Plan E, ou Plan G á galega, cuarenta e non sei cantos millóns de euros para que os concellos fagan obras: xusto o que lle están...

C: ...o que lle están criticando...

AL: ...a Zapatero! É dicir, por sintetizar: equilibrados si. Eu creo que se recortou sobre todo en partidas sociais, pero o que é o recorte de custo corriente é mínimo. I eu estou convencido que non son os presupostos que Galiza precisa neste momento, Galiza necesita endebidarse máis aínda, e os resultados son os que son. Si el ía producir algún factor diferencial no noso rendemento económico, é evidente que os orzamentos da Xunta a día de hoxe non o están producindo.

C: Entra dentro desa campaña as subvencións que está recibindo La Voz de Galicia: 4 millóns de euros en 5 meses?

AL: Eu creo que non hai que obsesionarse cos medios de comunicación, sinceramente. Eu que traballo moito neles, creo que teñen a influencia que lle conceden os políticos, e teñen a influencia que lle queiramos dar os demáis. Eu sei que hai unha teoría que intenta relacionar a derrota do bipartito có comportamento de certo medio de comunicación, i eu creo que sinceramente non. Evidentemente non axudou. Pero eu creo que a súa influencia nos resultados, nos estados de opinión hai que relativizala moito. E respecto ás subvencións que recibe La Voz de Galicia, bueno, estamos volvendo á política que sempre foi tradicional. É dicir, a min cando estaba no governo se me acusaba de que facíamos moita propaganda: se nos podía acusar que faciamos moita propaganda porque a xente sabía o que gastábamos en propaganda. Podía ter unha opinión. Eu nunca firmei un convenio cun medio de comunicación, todos foron contratos e asignacións publicitarias. Entón se podía saber o que gastabamos. Con este modelo evidentemente non.

C: E respecto aos conselleiros, fixen unha distinción:

'echeoquehai'. Fonte: ecodiario.eleconomista.es

por un lado non podemos falar que fixeran moitas 'fichaxes galácticas', por facer un símil futbolístico: Agustín Hernández Fernández de Rojas, Rosa Quintana, Javier Guerra, Samuel Juárez... algúns deles teño que buscalos en Google, porque eu a verdade que non...


AL: Bueno, pero eu eso creo que non é sólo un problema de Feijoo, é dicir, hoxe o sector público ten un problema grave, que é moi difícil atraer xente que teña un currículum potente cós incentivos que un pode recibir na administración pública. É dicir, o salario dun Secretario Xeral como era eu é pouco máis do que gaña un profesor titulado de universidade, que é o que tamén son eu. A oferta non é competitiva, non tanto pola cantidade de traballo, senón pola exposición pública á que te sometes. Entón é moi difícil convencer a alguén que ten unha carreira exitosa no ámbito privado, que se veña ó ámbito público con moitos menos incentivos materiais, pra entendernos, i encima asumindo que lle van caer bofetadas por todos lados, algunhas merecidas, pero outras que non saben nin por onde lles veñen.

C: I en cambio outros foron verdadeiros descubrimentos: Jesús Vázquez, Pilar Farjas, Roberto Varela... Non che vou preguntar se Roberto Varela ten que dimitir ou non ten que dimitir, como pediron os nosos 11 Premios Nacionales, pero si se prevés que pode haber cambios de governo.

AL: Home, se Feijoo é un pouco listo debería facelos. É dicir, ten un governo de un ano que transmite unha sensación xeral, moi extendida, de primeiro mediocridade, e segundo falla de pulso político. Entón a día de hoxe penso que hai un grupo de conselleiros que están bastante tocados: o Conselleiro de Educación, o Conselleiro de Cultura...

C: Pero tamén daría un pouco imaxe de que "como o fixeron mal, imos sacalos do medio", se o fan moi pronto, vaia.

AL: Non é tanto que o fixeran mal ou o fixeran ben, eu creo que simplemente... a un ano o que non pode é ter a xente a sensación que tes un governo cansado, acabado. I eu penso que esa é un pouco a sensación que temos todos. Incluso os que empezaron máis forte desapareceron por completo. Por exemplo, o Conselleiro de Economía, que empezou fortísimo, leva meses desaparecido. A min dame a sensación de que temos un governo que vai cumplir un ano, pero que parece que ten cen. Desde ese punto de vista, si eu fose o Presidente desde logo me plantearía cambialo. E despois temos un governo que abreu moitos máis frentes dos que foi capaz de pechar. E abreu moitas máis guerras e creou moitos máis problemas dos que foi capaz de resolver. Refírome pois as áreas de cultura, língua, o tema das caixas...

C: Si, eu chámolle "Demolition Man" a este home, porque o decreto eólico, as galescolas, a enquisa do galego, a lei dos 500 metros, os servizos sociais... é dicir, meteuse a desfacer máis que...

Feijoo 'Demolition Man'. Fonte: seioque.com

AL: Eu penso que Feijoo acreditou neste primeiro ano primeiro, que destrúe mellor que crea; segundo, que é moito mellor candidato que presidente, i eso explica en boa medida a excelente imaxe que ten fora de Galiza e os problemas que xenera aqui; e terceiro, que xestiona moito mellor do que governa. É dicir, pode pasar por un bó administrador, pero eu creo que á hora da verdade está acreditando unha inexperiencia á hora de governar que a min persoalmente me sorprende. E unha capacidade pra meterse en 'embolados', pra entendernos, que un, a distancia, xa ve que te vas meter nun embolao. É dicir, eu creo que calquera neno pequeno de calquera galescola, lle ensinan o borrador do galego antes de presentalo, e xa lle dice: "Presidente, se va usted a meter en un lío". Ou alguén tenta facer unha fusión das caixas, contra o criterio dunha das caixas, e contra o principal partido da oposición, e lle dirán "vas ter problemas". E o caso para min máis rechamante de todos, que é a guerra esa suicida que iniciou en Ourense contra Baltar sen nada. É dicir, vas á guerra contra un que leva controlando o partido os últimos 30 anos con man de ferro... sen nada? É un misterio, non sei si é un home inexperto ou é moito máis listo que todos nos xuntos, é a dúbida que me queda.

C: Preguntábaste recentemente nun artigo en El Pais, "El misterio Feijoo"...

AL: ... esto é.

C: ... quen é este político que "deslumbra ante los foros más selectos de Madrid para explicarle a Zapatero cómo salir de la crisis, a Rajoy cómo ganar unas elecciones", e que porén deambula como presidente en Santiago. Eu che quería preguntar: tí realmente cres que só deslumbra en Madrid? É dicir, o que quero preguntar é: qué impresión cres que ten agora mesmo un votante do Partido Popular.

AL: De aqui?

C: Si, de aqui.

AL: É que o votante está razonablemente contento. Primeiro porque volveron governar os seus. E segundo porque, home, digamos o que nós consideramos erros de Feijoo, pois pra xente do PP, ou pra moita xente con independencia de a quen vote, non sei ata que punto son erros. É dicir, eu non sei ata qué punto o tema das caixas ten un impacto na opinión dos votantes, máis alá de ámbitos locais moi restrinxidos. Eu creo que o tema do galego ten cabreada a unha parte importante dos seus votantes, ou polo menos non a ten contenta. E tamén ten unha parte dos seus votantes que están moi enfadados, pero pola razón contraria.

C: Xa.

AL: Pero eu sinceiramente a miña impresión é que os problemas que está a abordar Feijoo se encamiñan cara varios fracasos, pero aínda non tivo ningún. Entonces aínda é cedo pra dicir que iso teña algún impacto. É dicir, un se para a analizar un pouco o que está facendo, e un pode intuir que no futuro pode meterse dúas ou tres bofetadas boas, pero ata o día de hoxe aínda non se meteu ningunha. E logo hai que recoñecerlle outra cousa: leva o cargo de Presidente coma un guante. Digamos que consolidou moi rápidamente a súa imaxe como Presidente.

C: Home, eu dígoche unha cousa. A verdade é que é "o governo de Feijoo".

AL: Eso está claro.

C: É dicir, ó mellor no outro caso era un bipartito, había un governo de dous partidos... aquí é "o governo de Feijoo".

AL: Si, si, por iso che digo. Fixo un relevo rápido, ben, consolidou rápidamente a súa figura, leva a presidencia coma un guante, coma che dixen antes. E non rompeu nada. Un pode intuir que hai dúas ou tres cousas que están a punto de caer e romper, pero aínda non rompeu ningunha. Entón eu non creo que haxa unha valoración especialmente negativa, nin sequera creo que haxa unha valoración especialmente negativa en moitos votantes do outro lado, quitando o tema do galego, que pode provocar. Pero en xeral coido que é cedo pra que haxa desafección, i despois el coida moito esto.



Continúa o domingo, cando trataremos en profundidade os puntos fortes do primeiro ano de governo -o decreto do galego e as caixas de aforro-, xunto con outros temas de análise política como a situación no governo do Estado, perspectivas para as vindeiras eleccións municipais, e Portugal, claro, sempre algo nas nosas conversas no tocante á relación Galiza - Portugal.

Verémolo na segunda parte da nosa conversa con Antón Losada.

25/02/10

MAÑÁ CONVERSA CON...

Este fin de semana cúmplese o cabodano da victoria electoral do Partido Popular nas eleccións á Presidencia da Xunta de Galiza. Para analizar o que deu de si o primeiro ano do governo encabezado por Alberto Núñez Feijoo, Nosquedaportugal e Alemdominho contarán mañá cun analista político de excepción.

"te voy dicir una cosa, neno: vamos a llevarnos bien, oistes?".
Fonte: www.galiciadigital.com


O noso convidado tivo a amabilidade de nos ofrecer unha conversa na tardiña de mañá, así que tentaremos ter publicado cando menos un avance da entrevista cara a última hora do día.

Deica mañá.

24/02/10

QUÉ É 'SER GALEGO'?

Comenta intelixentemente Suso de Toro no seu blog que "a vida é así, non se pode con ela. Négase sempre e en calquera sitio a ser homoxénea", cando resume a identidade gala nunha nación que xurdíu a costa de destruir línguas e identidades pra construir un Estado homoxéneo, e que agora ve cómo lle entran novas línguas e identidades "pola xanela".

O conto ven en relación á campaña orquestada polo presidente Sarkozy, o 'Grand débat sur l'identité nationale' da Franza que podedes consultar na web www.debatidentitenationale.fr.

Atrevédesvos a facer o mesmo sobre nós? Qué consideras nos define como galegos? Non hai moito certa cadea de distribución orquestou unha intelixente campaña de promoción en torno a esta cuestión...

Galego?? ... Galego!! Fonte: www.zazzle.es


Estás especialmente orgulloso de ser galego? Ser galego está por riba ou por baixo de qué outras conviccións persoais túas? Defíneste mellor só como galego, galego-portugués, como galego i español, galego i europeo, cidadán do mundo...? Qué iconos definen mellor a Galiza (Rosalía, Castelao, a catedral de Santiago...)?

Anímovos a facer as vosas aportacións en comentarios, pero ademáis pra facer o artigo máis participativo, plantexamos a enquisa (de resposta múltiple!!) que estará dispoñible durante algúns días pra respostar a unha das preguntas que me pareceron máis interesantes do debate identitario francés: qué actores son claves á hora de poñer en valor a nosa identidade nacional?

22/02/10

ESCOLMA

Hoxe toca unha pequena escolma dalgunhas das cousas que se están a quedar fora do blog ás veces por falla de espazo, ás veces porque prefiro manter unha liña editorial centrada no coñecemento mútuo de Galiza e Portugal, e a maioría das veces... simplemente por falla de tempo. Son tantas as cousas das que quixera falar, tantas as ideas que se pasan pola cabeza, e tan pouco o tempo que teño de sentar a escribir, que hoxe vou só mencionar algunhas delas pra que non caian en saco roto.

Consello da Cultura Galega. Fonte: consellodacultura.org


- os meus parabéns ó Consello da Cultura Galega polo que me pareceu o mellor, máis sereno pero tamén máis contundente e mellor argumentado análise do borrador do decreto do ensino. Estaba convencido de que Ramón Villares, Henrique Monteagudo e os demáis non nos ían defraudar, pero foron moito máis alá. E foron ademáis a puntilla contra o movemento galegófobo, porque supón a clara oposición dun organismo oficial do noso autogoverno.

- parabéns tamén a Luis Tosar e ó filme 'Celda 211' da que xa falamos no seu momento neste blog. Pode que algúns me chamen oportunista agora, pero de certo que eu estaba tan convencido de que Tosar non ía pasar por alto a ocasión pra reivindicar a nosa língua, que incluso comentei horas antes á miña nai: "vai gañar Tosar, e xa verás como dí algo de Feijoo e do galego". En parte trabuqueime, porque o noso actor máis internacional e ó tempo un dos máis comprometidos coa nosa cultura (xa sabedes, 'ensimismados' que estamos) tivo a intelixencia de non facer reivindicación política expresa: simplemente demostrar que pra nós non hai nada máis natural que o galego. En qué língua adicarlle o premio ós seus pais senón na nosa língua?

Luis Tosar. Fonte: www.quedepeliculas.com

Bravo Luis. Con 38 anos que tes, cantas alegrías nos quedan aínda por diante que nos vas dar!!


- No blog da Editorial Galaxia coñecemos a recente publicación dun libro sobre Prisciliano, bispo galego do século IV executado pola Igrexa de Roma por herexía. O seu autor, Victorino Pérez Prieto, reivindica a figura do que considera "un símbolo necesario para a construcción da identidade galega". Se lembrades, temos falado recentemente en nosquedaportugal das figuras de Prisciliano e São Martinho de Dume no artigo 'De Correctione Rusticorum' e da súa importancia na conformación da identidade galega (ó norte e sur do Miño, séculos antes da aparición de Portugal).

- E por último, temos que volver falar neste blog de sendos artigos de Xosé Manuel Pereiro, "Sacando el seguro de la pistola" e Fermín Bouza, "La lengua que no cesa". Non me extendo, prefiro que os leades íntegramente. Simplemente esenciais para entender un tema que hai tempo me ten preocupado: o nulo espírito democrático que reina neste Estado da crispación, carente dun verdadeiro debate de ideas que á maioría (especialmente á prensa partidista) non lle interesa.


Houbo moitas máis cousas, pero velaí unha pequena escolma. Ó fin e ó cabo, son dos que pensa que en parte á nosa cultura veulle ben este atizar de conciencias en defensa da nosa língua e dos ataques que está a sofrer por "los de siempre".

19/02/10

PONTES Á LUSOFONÍA

Acaban de ver a luz moi recentemente en internet dúas interesantes novidades na mesma liña que propoñemos desde este blog: abrir Galiza ó universo da lusofonía, e dármonos tamén a coñecer alí.


* O pasado 8 de febreiro nacía Diario Liberdade, "portal anticapitalista de Galiza e os países lusófonos": www.diarioliberdade.info

Diario Liberdade. Fonte: www.diarioliberdade.info

Malia que a liña ideolóxica do xornal inspírame máis ben pouquiño, de seguro que pola relevancia que lle outorgan ás novas procedentes de Brasil, Portugal, Angola e a lusofonía en xeral, será unha fonte de información de moita valía para Nosquedaportugal e Alemdominho.

No portal convivirán os distintos padróns do galego-portugués, e contará con colaboradores de Galiza e dos demáis países da lusofonía. Todo o mundo está chamado a colaborar con artigos ou opinións, escribindo ó mail diarioliberdade@gmail.com


* Tamén en febreiro críase o Instituto Cultural Brasil-Galiza, organización de carácter binacional sen fins lucrativos. cuios obxectivos fundamentais son "promover o conhecimento mútuo entre o Brasil e a Galiza en todos os seus aspectos (cultural, econòmico, histórico e sócio-político) e promover o intercambio cultural, científico e empresarial entre ambos países".

Instituto cultural Brasil - Galiza. Fonte: http://icbg.edublogs.org


Podedes visitalos en internet no seu portal http://icbg.edublogs.org

17/02/10

RODRIGO LEÃO EN COMPOSTELA

Rodrigo Leão, músico e compositor fundador de Madredeus, actúa o vindeiro 27 de febreiro en Santiago de Compostela, no Auditorio de Galicia, ás 21h.


Rodrigo Leão - Ave Mundi




Máis información no site oficial do artista, www.rodrigoleao.pt, malia que a información está errónea (figura o concerto de Santiago en xaneiro), e na web de caixagalicia (www.caixagalicia.es) onde aínda estades a tempo de mercar algunha das poucas entradas que restan á venda.

Grazas a Charlie pola información.

16/02/10

UN SAÚDO A FUNCHAL, MILTON KEYNES, WROCLAW...

Despois dun mes usando o Google Analytics, descubrimos que non só nos siguen desde Galiza. Temos seguidores en sitios como Funchal en Madeira, Milton Keynes e London en UK, Wroclaw en Polonia, Fortaleza no Brasil, Luxemburgo... Mención especial ó noso amigo de Funchal, que nos visita case a diario, e a Milton Keynes e Wroclaw, que tamén o fan asíduamente. Moitas grazas e un saúdo ós tres!!

A respecto das visitas ó blog Menos mal que nos queda Portugal, a maioría concentranse por suposto en Galiza (o 64% do total), pero tamén hai moitas desde Madrid (a segunda cidade en número de visitas por detrás da Coruña), Barcelona, Lisboa, Porto... e tamén algún 'despistao' que chegou a nós desde os USA, Arxentina, Letonia, Finlandia ou Liechtenstein!!

Moitas grazas a todos por estar ahi.

Visitas a Nosquedaportugal do 13.01 ó 12.02. Fonte: google.com/analytics

Por países, o 64% procede de Galiza e o 20% do resto do Estado. Un 8% visitounos neste último mes desde Portugal, e un 3,5% desde o Reino Unido.


En canto ao blog Alemdominho, onde periódicamente publicamos algúns dos artigos de Nosquedaportugal en portugués para tentar chegar coa nosa voz ó resto da lusofonía, o certo é que consegue só parcialmente os seus obxectivos: o 50% das visitas proceden de Portugal e Brasil, pero falamos dun total de apenas 140 visitas ó mes. Como veremos, o problema está en como dan có blog as nosas visitas.


Durante este mes os artigos 'Unha experiencia persoal' e 'Enxebrismo internacional' acadaron o récord de visitas do blog, grazas principalmente ó seu éxito en chuza.org e a ter sido publicados dous extractos de sendos artigos no Portal Galego de Língua. Acadaron conxuntamente máis de 1.000 visitas en 7 días. De todos xeitos, suliñar tamén que a entrada antiga que máis visitas continúa a ter de xeito frecuente é 'O Reino de Galiza por López Carreira', que recibíu case 100 visitas neste último mes malia ter sido publicado hai xa 3.

O portal de novas galegas www.chuza.org. Fonte: www.chuza.org


En canto á procedencia das visitas, o sitio chuza.org -onde grazas ós seus usuarios chegamos á capa xa nunhas 10 ocasións- nutre de máis visitas incluso que os que entran de xeito directo (30% vs 23%). O Facebook e o Portal Galego de Língua pola publicación daqueles artigos sobre o galego internacional tamén nutriron este mes de bastantes visitas (en torno ó 10%), pero en conxunto, a maioría das visitas (amén chuza e directas) proceden doutros blogs que frecuento e que desde aqui recomendo: el voto con botas, renovarobng, o café na trincheira, sihomesi, galizauberalles, a furada do trasno, feijoomente, o blog de Antón Losada, seioque, torrevixía ou a fiestra de masoucos, principalmente, aportaron en conxunto o 20%.

Comparativamente, como comentabamos o problema de Alemdominho é que non chega a ningún chuza brasileiro ou portugués (alguén coñece?), e os blogs portugueses ou brasileiros que visito, o certo é que por falta de tempo son de xeito bastante esporádico. Así, un 40% das visitas proceden de pesquisas en google e un 25% da propia páxina Nosquedaportugal, máis dos que ingresan directamente ó blog en portugués (un 20%). Apenas hai visitas de blogs ou redes sociais.


E por último, unha anécdota: Firefox arrasa no universo de navegadores de internet!! O 61% dos nosos lectores visitannos desde Firefox, e o 29% desde Internet Explorer. Google Chrome só ten unha cuota do 6% e o resto repártese un 4% do mercado. Alguén dixo oligopolio??

13/02/10

ZÉLIA DUNCAN, 'PELO SABOR DO GESTO'

"Pelo sabor do gesto":

01 - Boas razões (De bonnes raisons)
02 - Todos os verbos
03 - Telhados de Paris
04 - Tudo sobre você
05 - Sinto encanto
06 - Pelo sabor do gesto (As-tu déjà aimé?)
07 - Ambição
08 - Esporte fino confortável
09 - Os dentes brancos do mundo
10 - Se eu fosse
11 - Aberto
12 - Se um dia me quiseres
13 - Duas namoradas
14 - Nem tudo



Non quería pasar por alto estas datas onde todo o Brasil está a vivir a súa festa máis internacional sen lembrarme deles, así que ademáis do seu Carnaval, e aproveitando que algún 'anónimo' deixou en comentarios unha recomendación sobre a gran Zélia Duncan, velai vai unha invitación a escoitar o disco máis recente da cantautora brasileira, "Pelo sabor do gesto", publicado a finais de 2009.


Zélia Duncan - 'Pelo sabor do gesto'
(directo no teatro 'Espaço Tom Jobim' de Rio de Janeiro, en outubro de 2009):




Podedes escoitar algún adianto máis do álbum (grande 'Tudo sobre voçé'!) no site oficial da artista, www2.uol.com.br/zeliaduncan, e tamén pesquisando no youtube, onde está colgado boa parte do disco. No calendario de concertos á vista non hai de momento ningún en Galiza ou Portugal... pero non perdamos a esperanza!!

Para quen teña interese de ir máis aló, podedes principiar polo seu primeiro álbum coa Warner, "Zélia Duncan" de 1994, con xoias como 'Catedral', 'Sentidos' ou 'Não vá ainda':



(adicado a Miguel)

10/02/10

CARNAVAL DE RIO

Quem estivera lá...
Sambódromo de Rio de Janeiro.
Fonte: http://www.viajes.net/carnavalriodejaneiro


Orixinalmente coñecido polo nome galego-portugues, Entrudo, "Combatido como jogo selvagem, o entrudo continuou a existir com esse nome até as primeiras décadas do século XX e existe até hoje no espírito das brincadeiras carnavalescas mais agressivas, como a "pipoca" do carnaval baiano ou o "mela-mela" da folia de Olinda".

A finais do século XIX "uma série e grupos carnavalescos ocupam as ruas do Rio de Janeiro, servindo de modelo para as diferentes folias. Nessa época, esses grupos eram chamados cordões, ranchos ou blocos. Atualmente, no Rio de Janeiro e em várias grandes e pequenas cidades as escolas de samba fazem desfiles organizados, verdadeiras disputas para a eleição da melhor escola do ano".


Na web http://www.blogger.com/www.rio-carnival.net podedes consultar o programa do Carnaval de Rio, a celebrar do 13 ó 16 de febreiro. Un tamén se pode facer unha idea da dimensión da festa de Rio consultando a interminable lista dos blocos carnavalescos que participan nos desfiles dos sambódromos. Podedes facelo visitando entroutras as páxinas http://www.brasilcultura.com.br/cultura/programacao-dos-blocos-do-carnaval-carioca-2010/ e http://www.carnavaldobrasil.com.br/index.php?mod=mat&id_materia=1232


Mais información:
- Programa do 13 ó 16 de febreiro: http://rio-carnival.net/rio_carnival/rio_carnival_programs.php
- O carnaval do Brasil en wikipedia.

07/02/10

PORTO, CIDADE SURPREENDENTE

'Dezembro no Porto'. Fonte: cidadesurpreendente.blogspot.com/


Na procura en internet de información sobre Porto, fomos dar cun dos blogs de fotografía urbana máis fermosos que poidades ter visto: 'Porto, cidade surpreendente' -
cidadesurpreendente.blogspot.com.

"Imagens e algumas palavras sobre o Porto, permeado de incursões ligeiras em territórios exteriores".

Non deixedes de visitalo porque a calidade e a beleza das fotografías é espectacular, e permitiravos coñecer un pouco máis da maior cidade da eurorrexión Galiza - Norte de Portugal.


Neste mesmo blog o seu autor, Carlos Romao, consciente da dualidade tradición - modernidade, beleza - decadencia, que impregna case toda a xeografía lusa, convídanos tamén a visitar a outra face do Porto...

'O Casario dos Guindais'. Fonte: outra-face.blogspot.com


... en 'Porto, cidade deprimente': outra-face.blogspot.com.

"A decadência urbana do Porto em imagens".


Dous blogs que a partir de agora se me antollan imprescindíbeis e que de seguro serán fonte no futuro dalgún outro artigo a maiores en Nosquedaportugal e Alemdominho.

06/02/10

20 MENTIRAS SOBRE A LÍNGUA GALEGA

Imprescindible




(extraído do blog de Manuel Bragado, quen o sacou do blog de A Profa, quen a súa vez a colleu de slideshare.net... a cadea é imparábel!!)

04/02/10

PORTO, ALMINHAS DA PONTE

Ter un xeito de cruzar a pé o río Douro foi sempre unha preocupación dos habitantes da cidade do Porto. Ó longo dos séculos construíronse varias 'pontes das barcas', construídas aliñando varias barcas unidas entre sí, pero sempre con carácter temporal.

A primeiros do século XIX, no ano 1806, construíuse a coñecida Ponte das Barcas con vocación de permanencia. Era pois unha ponte no río Douro que unía Porto con Gaia, que recibía o seu nome por estar feito por vinte barcas unidas entre sí por cabos de aceiro. Mais a Ponte das Barcas tería un final tráxico apenas 3 anos máis tarde.

Alminhas da ponte (1897). Baixo-relevo de Teixeira Lopes, Porto
Fonte: www.snpcultura.org


En outubro de 1807 as tropas de Napoleón apoiadas polas tropas españolas invaden Portugal, fuxindo a familia real portuguesa a Brasil. En 1808 as tropas españolas retíranse a España tras a invasión francesa do seu país. Nese momento principia a revolta popular do Porto (7 de xuño de 1808), que se extende a todo Portugal e que recibirá apoio dunha expedición británica capitaneada polo Duque de Wellington, que conseguirá botar por terra os plans de Napoleón de ocupar Portugal e dividilo en 3 reinos. Franza intentará ocupar novamente Portugal en dúas invasións posteriores: a capitaneada polo Mariscal Soult (1809), e ó ano seguinte a dirixida por Massena. Ambas serán derrotadas pola alianza luso-británica.

Mais foi durante a invasión comandada por Soult cando se produxo a catástrofe da Ponte das Barcas: máis de catro mil persoas morreron o 29 de marzo de 1809 cando a ponte que atravesaban para fuxir da carga das tropas francesas cedeu ó seu paso.

Baixo-releve de Teixeira Lopes no Muro da Ribeira, en Porto. Fonte propia.

Hoxe o baixo releve 'Alminhas da Ponte', na Ribeira do Porto -unha das zonas máis turísticas da cidade xunto ó río- garda memoria daquela traxedia.

01/02/10

ENXEBRISMO INTERNACIONAL

(ven do artigo anterior "Unha experiencia persoal")

Camiñando por Luxemburgo esa tarde coñecín un grupo de rapaces portugueses de Erasmus nalgunha universidade dalgún país do entorno (non lembro cal), e botei a tarde con eles falando galego-portugués. Con eles descubrín que algo de nós xa van coñecendo ("os galegos não querem ser espanhois, querem ser portugueses!!"), ou que un deles, un rapaz do Porto, dicía que na súa casa ás veces vían o Luar!!!!!

Gayoso, Mucha e Nucha, no Luar. Fonte: www.girlskissingtube.com/mucha/

E dicía o rapaz do Porto "quando fala a gente jovem não... mas a língua que falam os velhos da Galiza é portugués!!"

Non sería a última cousa que me sorprendeu en Luxemburgo. Camiño do aeroporto collín un taxi. No artigo anterior deixaba a pregunta no aire de se o método que se aplica no ensino cuatrilíngüe de Luxemburgo funciona. Pois ben, o taxista falaba luxemburgués, alemán, francés, inglés e italiano. O TAXISTA!! Pero se eu cós taxistas de Madrid case nin me entendía en castelán!! Curiosamente non falaba esa língua que disque sirve para andar por el mundo adelante que se chama español. "E portugués?" díxenlle, agora que sabía que alí falase moito. "Non, eu son fillo de italianos". Así que pedínlle que me falara en italiano que me tiña máis aquel, e así puiden chapurrearlle algo do pouco que aprendín en 6 meses na Escola de Idiomas.


Ó volver a Madrid decidín que non podía seguir así. Para porme ó día có francés apunteime nas clases que daba a empresa onde traballaba, e preguntei por clases de portugués. Curiosamente había pouco que decidiran dar clases porque comezaba a haber demanda (por Brasil, si, pero tamén por Portugal onde as multinacionais españolas estaban daquela entrando 'a trapo'). Pero primeiro tiña que facer unha proba de nivel, para ver en qué curso entraba...

Línguas do Mundo. Fonte: www.tocknock.com


Fixen a proba de nivel de portugués, que consistía dunha proba escrita e unha entrevista có profesor, quen ante o meu sotaque portugués 'de imitação' preguntábame unha e outra vez que para qué quería estudar eu portugués, se xa o falaba moi ben. "Pois porque nunca o estudiei. Estudei galego, pero non sei qué diferencias hai có portugués escrito e oral e quero estudalo".

Quince días despois recibín a chamada do profesor, para darme o resultado da proba:

- Mira, que te llamo para decirte que no tienes nivel para el curso de portugués.
- Cómo que no tengo nivel??? Pero si por hablar gallego ya podría entrar en un curso más avanzado!!
- No, no, si eso es lo que quiero decir. Que tienes ya un nivel superior a los que ofrece la empresa, no te puedo poner en clase con nadie.


I entón eu pensei: "tantos anos aturando a ideoloxía nacionalista española dicindo que galego e portugués 'no son lo mismo, que el gallego no sirve para nada...', e agora que as multinacionais españolas queren investir en Portugal ou Brasil, e precisan directivos españois que falen portugués, morrerían por ter un nivel similar ó que ten un galego que nunca estudou portugués".


Por iso agora cando escoito a palestra do Ecolíngua 2009 'A Esperanza da Lusofonía'


Ecolingua 2009: A esperanza da lusofonía from IGEA on Vimeo.


...non quero perder a ocasión de comentarvos a miñas experiencias persoais en Luxemburgo i en Madrid, que me abriron os ollos sobre a utilidade do galego no mundo. Simplemente, a máis dun hipócrita en Madrid (e por desgraza, en Galiza tamén, como demostra o cínico Jose Quiroga, Presidente da Cámara de Comercio de A Coruña) non lles interesa recoñecelo.


Da palestra do segundo profesor, o brasileiro Carlos Faraco, destacar que poderedes comprobar que a língua que fala é -como dí o representante da burguesía tardofranquista coruñesa-, prácticamente inintelixible para un galego. Miña nai, cómo se pode dicir que galego e brasileiro son línguas diferentes? Tamén destaco a mención que fai a que "multinacionais españolas como Santander e Telefónica subvencionan ó governo de Lula para que se ensine o español nas escolas do Brasil". Claro, como acabamos de ver, ós españois aprender portugués lévalles anos... só para acadar unha competencia inferior á dun galego. Así que prefiren subvencionar ós brasileiros pra que sexan eles os que estuden español.


Deixo para o último unha das mellores palestras que escoitei neste Ecolíngua 2009: a do profesor Fernando Venancio. Despois de comentar algunhas das cousas en común que comparten en exclusiva galego e portugués (o infinitivo flexionado, a 'resposta en eco', etc.) plantexa que o galego pode ser achegado lingüísticamente ó portugués baseandose na esencia propia do galego, isto é, recuperando usos do galego que se están a perder pero que no portugués están moi vivos.

Sería acometer para o galego o que el denomina 'enxebrismo internacional':

- "facer un levantamento das formas comums i exclusivas de galego e portugués", algo que está comezando a facer o profesor Venancio.
- "aproveitar as frequencias lexicais portuguesas. Por exemplo, usar menos cambiar, e máis mudar; menos empezar e máis comezar; menos quedar e usar máis ficar. Tudo isso é galego".
- "certas formas que neste momento son exclusivas do portugués e brasileiro, tambem fosem introducidas no uso do galego, não porque elas sejam galegas hoje, senon porque são galeguísimas na súa conformação, na súa etimología e conformação silábica".

"Sería un estimular do galego dándolle unha envergadura internacional. Procurar para o galego un enxebrismo internacional. A elaboração dum dicionário contrastivo galego - portugués ajudaría muito também".

Remata afirmando o profesor que xa estamos tardando en introducir algo que eiqui temos insistido mil veces: o ensino en portugués, e os medios de comunicación, libros, revistas, etc., portugueses en Galiza.

Oxalá non tarde.