29/05/11

LEI ELECTORAL E DEMOCRACIA PARTICIPATIVA

Artigo en Xornal de Galicia do 29.05.2011 (facer click na imaxe)

20/05/11

VOTO EN BRANCO

Agora que andan (por fin) a sociedade, os políticos e os medios de comunicación revoltos porque parece que a xuventude finalmente reaccionou, e agora que a xunta electoral decidiu que a xornada de reflexión é un dereito máis fundamental que os dereitos de reunión, de liberdade de expresión ou de manifestación, teño que recoñecer que para min vai ser a primeira vez que chego a ese día, o día previo á xornada electoral, con necesidade de reflexionar a quen votar.

Hai tempo que tiña decidido o meu voto nestas eleccións. Votarei ao partido que hoxendía representa a miña maneira de pensar, de entender a sociedade, capaz de defender os meus intereses, do único partido no que creo poder confiar: ningún en absoluto. Así que decidín que o domingo votaría en branco. Sería a segunda vez que decidía activamente 'pasar' das opcións que se nos plantexaban para escoller (a outra vez foi no referendum dese pitorreo ao que lle puxeron o nome de Constitución Europea, e no que decidín quedar na casa, básicamente porque non entendía como ninguén podía votar sí ou non a algo que non leron nin entenderon). Pero desta vez quería, có meu voto en branco, non quedar na casa e manifestar activamente a miña posición.



O problema veu cando, esta semana, no medio do debate sobre as manifestacións do 15-M, caín na conta dun detalle: con esta lei electoral, votar en branco é darlle o teu apoio ás forzas maioritarias. Os votos en branco non teñen dereito a "representación parlamentaria", pero sí computan á hora de decidir que partidos minoritarios quedan fora do Parlamento ou do Consistorio (menos do 5% dos votos escrutados, incluído os votos en branco). "Así que un elevado voto en branco significa elevar o número de votos precisos para chegar ao 5% do total, o que dificulta a representación dos partidos minoritarios".

Ás vantaxes que a Lei D'Hont, e sobre todo o reparto da circunscripción electoral en provincias, lle proporciona a PP e PSOE, súmaselle a imposibilidade de discrepar. Publiquei no seu dia en renovarobng.blogaliza.org un resumo de cales serían os resultados nas últimas 6 eleccións ao Parlamento Español se a circunscripción electoral fose única e todos os votos de todos os cidadáns contasen o mesmo. O resultado: PP e PSOE beneficiáronse elección tras elección en 20 escanos de máis cada un, e os votos perdidos polos partidos minoritarios (BNG, PA e sobre todo IU) fixo que o electorado fose tendendo, elección tras elección, a optar por un sistema bipartidista (a suma das porcentaxes de voto a PP e PSOE sube elección tras elección desde a desaparición de UCD). Pois agora, máis aínda, se queres decirlle a 'Negrera', Losada e Carril que se vaian a paseo os 3 (é a primeira vez que voto na Coruña, recoñezo que se seguise empadroado en Pontevedra tería claro o meu voto, a pesar de ser o BNG unha casa de putas a nivel nacional), votar en branco só sirve para poñerlles as cousas máis doadas ós 3.

Unha razón máis para apoiar as demandas dos manifestantes do 15-M, e en concreto, 4 cambios no modelo de democracia representativa que hai que EXIXIR modificar: Listas abertas, circunscripción única, 'unha persoa un voto' e maior participación cidadá directa nas decisións políticas a través dos novos sistemas de comunicación. Estas reclamacións que buscan converter a democracia representativa noutra participativa son esenciais para que empecen a mudar algo as cousas, máis que as reclamacións de tipo económico tipo 'quen paga a crise', o modelo de estado de benestar, etc., porque éstas serán defendidas a consecuencia de ter conseguido aquelas, e non ao revés.

p.d.: por certo, o domingo intúo que votarei á opción minoritaria que me entre polo ollo no último minuto, xa veremos cal, pero non me convencen ningunha das leiriñas do galeguismo de centro-dereita, nin os verdes en coalición con EU, nin nada de nada miña nai como está o panorama...

17/05/11

AGASALLO PARA O MUNDO

Bo Día das Letras Galegas a tod@s!




Entra por favor nesta ligazón de youtube www.youtube.com/user/Agasalloparaomundo e comparte o noso AGASALLO SINCRONIZADO PARA O MUNDO.

Fai que A NOSA LINGUA se escoite nos cinco continentes no Día das Letras Galegas, 17 de maio.

16/05/11

DOUS APUNTES DE ECONOMÍA

Dous apuntes de economía que podedes atopar hoxe no internet, na véspera da nosa festa da lingua:

1.- Ignacio Escolar fala no seu blog, a colación do escándalo de Dominique Strauss-Kahn, da crise da esquerda: "¿Qué fue de la izquierda? Es sarcástico: la historia le dio la razón justo después de que ella misma se autoconvenciese de que el mundo era inexorablemente de derechas. Renunció a la utopía, a la igualdad, a la justicia social. Dejó de soñar con cambiar la realidad y se conformó con la caridad: con poner paños calientes a un sistema que no sólo es incapaz de reducir las desigualdades económicas y sociales, sino que las hace aún más profundas. La crisis económica no ha sido la oportunidad de la izquierda, sino su tumba".

2.- Roubini (e Mihm) insisten neste artigo en project-syndicate.org no que apuntabamos no último artigo en Xornal: que a solución á crise da débeda grega, irlandesa e portuguesa consistente en que paguemos os de sempre, ademáis de inxusta, será inútil. "Greece is clearly insolvent. Portugal is experiencing a slow-motion fiscal train wreck that will lead to public-sector insolvency. Ireland and Spain will eventually lead to sovereign insolvency". Pasa a analizar as posibles solucións que, por distintas razóns, ou non darían resultado, ou serían imposibles de aplicar ou directamente a ideoloxía dominante non vai aplicar (monetización de débeda), para rematar apuntando que a única solución será restructurar débeda: "If the PIIGS can’t inflate, grow, devalue, or save their way out of their problems, Plan A is either failing or is bound to fail. The only alternative is to shift quickly to Plan B – an orderly restructuring and reduction of the debts of these countries’ governments, households, and banks".

Levamos 4 anos de crise financeira e case 3 de crise económica global. Hai países que xa están, aparentemente, saíndo a flote, principalmente os emerxentes (aínda que hai ben pouco o propio Roubini apuntaba os riscos da economía Chinesa), pero en Europa a crise vai para moi longo. Falo da crise económica, porque da crise da esquerda e da crise política da Unión Europea, a realidade fala por si mesma.

06/05/11

PORTO - BRAGA

Coido que é o primeiro apuntamento sobre futbol en nosquedaportugal, pero a ocasión ben o merece! Despois do 5-1 do Porto ao Vilareal sabiamos que adicaríamos en breve unha entrada do blog ao éxito europeo do fútbol portugués, mais a victoria de onte do Braga ante o Benfica engade un interese especial: haberá final galega Porto - Braga. Que gañe o mellor!! (aínda que se teño que torcer, torzo por que o equipo máis modesto dos dous e representante da capital do Reino de Gallaecia quede có trofeo da UEFA)

Custodio celebra o gol do Braga onte no Estadio Municipal
Fonte: www.abola.pt

Ademáis, esta final será histórica a nivel europeo: nunca antes unha final dunha competición UEFA se celebrara entre dous equipos representantes de dúas cidades a menos de 50 quilómetros de distancia (iso cando menos se pode ler en es.uefa.com, pero coido que non é unha páxina oficial). O 18 de maio en Dublín. Sorte a ambos.

E por certo, quen se deixe caer un día polo Estadio Municipal de Braga, que aproveite para ir visitar o Núcleo Museológico São Martinho de Dume, como explicamos un día neste blog. Está a apenas 500 metros do estadio, e seguramente a estas alturas xa se pode disfrutar do conxunto arqueolóxico ao completo.

02/05/11

O POVO É QUEM MAIS ORDENA

Artigo en Xornal de Galicia do 27.04.2011 (facer click na imaxe)




Nos días posteriores á solicitude de axuda ao FMI volvín visitar Portugal. En concreto ao meu benquerido Gerês, o paraíso natural ao cal xa lle adicamos algún artigo en nosquedaportugal. Sempre saco algunha nova conclusión sobre a nosa realidade común cando vou por aló, e desta volta non ía ser menos. Para os portugueses, os males que parecen perseguir eternamente a Portugal teñen sempre unha xustificación de primeira man: 'somos un país muito pequeno'. Pequenos e periféricos, o 'sindrome do fado' galego-português. Sempre chorando.