UNHA EXPERIENCIA PERSOAL

As novas tecnoloxías aportan unha información que a miña memoria xa non estaría en condicións de dar: foi un 15 de novembro de 2003.

Luxemburgo (Basée Ville desde Grund). Fonte propia.

Aquel día Caralladas acudíu a Luxemburgo para participar na última rolda dun proceso de selección de persoal do European Investment Bank, EIB, institución financieira da Unión Europea creada en 1958 có obxectivo de apoiar nos obxectivos prioritarios da UE de integración europea e desenvolvemento das rexións máis desfavorecidas da unión.

Eramos só 5 os candidatos seleccionados para a última rolda, e como ocorre nos filmes que desvelan o final da película desde o primeiro minuto -porque a chicha da historia está no que aconteceu polo camiño- non houbo sorte. De ter conseguido o posto, probablemente a miña vida tería cambiado radicalmente como funcionario da Unión Europea.


Pra facer o currículo en inglés que enviei para participar no proceso de selección traducín o que tiña en castelán de cando conseguin o traballo que tiña daquela en Madrid. No orixinal dicía que as miñas linguas maternas son galego e castelán. "Como no EIB non van ter idea do que é o galego -pensei- pois non vou quitar unha língua do currículo: poño que o portugués é a miña língua materna, e arreando. Total, o traballo que ofertan é de xestor de fondos de renta fixa e monetarios, qué carallo lles importará en Luxemburgo se o que falo é portugués ou galego?"

Instalacións centrais do EIB en Luxemburgo no ano 2003. Fonte: http://www.flickr.com/photos/puisney/1674531849/

A entrevista principal foi un 'bombardeo' de preguntas que me ían facendo simultáneamente entre 3 ou 4 persoas do EIB sobre temas académicos, profesionais, etc. Cal sería a miña sorpresa cando unha parte da entrevista centrouse no meu portugués como língua materna:

- Unha das razóns polas que fuches seleccionado para a última rolda é a túa competencia en idiomas. O inglés por suposto vaiche ser imprescindible no traballo, pero no día a día non o vas a usar moito. En Luxemburgo as línguas oficiais son francés, alemán e luxemburgués, cando menos vas necesitar o francés. Qué nivel tes?.

- Bueno... estudiei dous anos no instituto... falar non o falo moito...

- Xa. Pois vas ter que estudar francés, porque vaiche facer falta no día a día. Pero tes sorte, porque outra das línguas que comentas no teu CV vaiche ser de moita utilidade en Luxemburgo: tamén falas portugués língua materna, non? En Luxemburgo non é un idioma oficial, pero houbo moitísima inmigración hai anos de xente de países de fala portuguesa, i é un idioma moi falado. Algún dos teus pais é portugués?


E aqui pensei "trágame terra, a ver cómo llo explico". Por un intre véuseme á cabeza as típicas conversas en Galiza con españolistos: "el gallego y el portugués no son lo mismo, eso sólo lo decís los nacionalistas porque el gallego no sirve para nada". Así que traguei saliva, e comencei a explicarlles ós entrevistadores que Galiza é unha parte do Estado Español que na Idade Media falaba a mesma língua que Portugal, e que por razóns históricas, desde o século XVI quedou definitivamente integrado en España, e as línguas tomaron camiños diferentes.

- Na escrita -lles dixen- son moi parecidas, case idénticas; na fala o portugués cambia bastante.
- Pero vos entendedes?
- Sí, sí, sen problema.
- Perfecto, entón vaiche ser moi útil eiqui.

I entón, para a miña sorpresa, explicáronme que entendían a situación perfectamente porque en Luxemburgo pasa unha cousa moi semellante entre o Luxemburgués e o Alemán.

Luxemburgo. Catedral Notre Dame de Luxembourg ó fondo. Fonte propia.

I entón, o galeguiño ó que lle dixeron que "cuando salgas de la aldea verás que el gallego no te sirve para nada", non só descubríu que non era certo, senón dúas cousas máis:

- Que alí onde a xente non está contaminada polo discurso nacionalista español acepta perfectamente que dúas línguas que non son idénticas pero sí moi cercanas poden considerarse unha mesma língua a efectos prácticos se permíten a dous falantes comunicarse entre sí, cada un no seu rexistro. Así que, para quen non quera ver ó galego como a mesma língua que o portugués, o que non pode negar é que saber galego é tan válido internacionalmente como saber portugués.

- Que Galiza non é un caso único no mundo. Que non somos uns 'bichos raros'. Toda Europa está plagada de casos semellantes, linguas que tiveron que compartir espazos, guerras que foron mudando fronteiras non só políticas mais tamén lingüísticas. E hoxendía, noutros países europeos como Luxemburgo respétase esta variedade lingüística e foméntase que as línguas históricas non só non se perdan, senón que sexan hexemónicas nas sociedades que as crearon.

Por iso, cando vin no Ecolíngua 2009 'O caso de Luxemburgo', entendín moitas das cousas que me aconteceron naquela entrevista do EIB no ano 2003:

Ecolingua 2009: O caso de Luxemburgo from IGEA on Vimeo.

Quen teña tempo de escoitar esta palestra de Edelmiro Momam sobre a realidade lingüística de Luxemburgo, coñecerá a situación que xa vos adiantei en parte de convivencia de 3 línguas oficiais (francés, luxemburgués e alemán) e 2 moi usadas en distintos ambientes (inglés na banca internacional, portugués na inmigración). Pero, se cadra máis importante aínda, a partir do minuto 22:50 fálase de cómo se aborda no ensino esta situación de 5 línguas utilizadas socialmente.

Pensade en toda a carraxe que algúns vil.lingües están botando contra o ensino en galego nunha sociedade de 2 línguas, e agora observade cómo resolven en Luxemburgo un ensino en 4 línguas:

- Un alumno ó final do bacherelato para obter o título ten que demostrar competencia plena nas 4 línguas: luxemburgués, francés, a norma internacional do luxemburgués (isto é, o alemán) e o inglés. Sería o mesmo que exixirlle a todos os rapaces galegos que para rematar o seu ensino obrigatorio deben ser competentes en galego, español, a norma internacional do galego (isto é, o portugués) e o inglés.

- Cómo se consegue esto? Os nenos de primaria comezan os seus estudos con varios anos de inmersión lingüística no idioma propio do país, o luxemburgués (o galego), porque é "o idioma do corazón". O ensino do alemán (portugués) e o francés (español) xa están presentes no ensino desde moi cedo, pero dentro dunha inmersión lingüística en luxemburgués (galego). Despois continúase con inmersión lingüística en alemán (portugués) desde o final da primaria ós primeiros cursos da secundaria. Progresivamente vanse introducindo o francés (español) e o inglés, ata que nos seguintes anos da secundaria se procede a varios cursos de inmersión lingüística en francés (español).

Deste xeito, os alumnos rematan os seus estudos perfectamente competentes en polo menos 4 línguas, e a sociedade luxemburguesa é perfectamente cuatrilíngüe. E a iso hai que sumar a población que ten o portugués ou outras línguas como propia.

Funciona este modelo?

No próximo capítulo contareivos por qué sei que si.

ECOLINGUA 2009

O pasado mes de Nadal celebráronse en Vigo as Xornadas Internacionais Ecolíngua 2009. organizadas polo IGEA, que pretenden afondar no coñecemento da situación do galego na sociedade, e comparar a convivencia de línguas en Galiza coa realidade doutros países multilíngües.

Os organizadores do evento colgaron un resumo destas xornadas Ecolingua 2009 en videos na web Vimeo. Máis de 20 palestras de temáticas tan diversas como o mapa sociolingüístico de Galiza, o galego nos medios de comunicación, na administración, no ensino, marketing ou sociedade civil, outras realidades multilíngües como Finlandia, Luxemburgo, Quebec, etc., a lusofonía, culturas emerxentes en galego, etc etc.

A miña recomendación sería que, con tempo e con calmiña, botásedes un ollo a aqueles videos que vos poidan parecer máis interesantes, porque como dixo Anxo Quintana ao respecto, "a información é o mellor antídoto contra a mentira". Pero como sei que moitos non teredes tempo de facelo, o artigo de hoxe e os vindeiros dous artigos serán adicados a resumir algúns dos que máis me interesaron.


1.- 'O Mapa Sociolingüístico', polo profesor Henrique Monteagudo:

Ecolingua 2009: O mapa sociolingüístico from IGEA on Vimeo.

Nel fai un interesante estudo da evolución histórica nos usos do galego, língua inicial, língua habitual e competencia lingüística. A análise por idades permite facer proxeccións en tempo aparente, e a variable língua inicial dá pistas sobre a transmisión interexeneracional da língua.

Algunhas da conclusións son ben interesantes:

- Nos últimos anos incrementouse o número de falantes monolíngües, tanto en castelán como tamén en galego. Nun contexto no que a través do ensino se incrementa a competencia de ambas línguas, o cidadán "elixe" máis entre elas, e os verdadeiros bilingües diminúen. Esta realidade -a 'polarización sociolingüística progresiva' en palabras do profesor Monteagudo- pode ser unha das razóns que se agochan detrás dos últimos enfrontamentos pola língua na sociedade galega.

- O dano máis terrible contra o galego levouse a cabo nos anos do franquismo. Pasamos de porcentaxes de galego como língua inicial do 80% entre os nacidos nos anos 35-40, ó 35% entre os nacidos nos 70. "A grande perda na transmisión interxeracional do galego producíuse durante o franquismo". Coa chegada da democracia, foi suficiente con que a presión política e social contra o galego "afrousaxe" para que a perda na transmisión do galego se ralentizase até prácticamente deterse.

Porén, desta segunda conclusión extráese unha consecuencia da que temos que ser conscientes: nos próximos anos percibiremos unha reducción do número de falantes de galego no noso entorno por un efecto simplemente demográfico. Non significará necesariamente que o galego 'foi a peor', pero si que, ou moito revirte a situación do galego entre a xente moza, ou nos vindeiros anos a porcentaxe de castelán falantes superará ós galegofalantes.

2.- Moi interesantes parecéronme as intervencións de María Yáñez na presentación de eufalo.tv e, sobre todo, ó final da palestra 'Língua e culturas emerxentes':

Ecolingua 2009: Lingua e culturas emerxentes from IGEA on Vimeo.

Nesta palestra, María Yáñez comenta, acerca da fortísima presencia do galego en internet, que "nun día coma hoxe escribíuse máis galego que en todo o século XIX". Aconséllovos que escoitedes as palabras de María ó final da palestra porque alégranlle o día a calquera.

Tamén Xosé Manuel Pereiro e Suso Iglesias en 'O galego e os medios de comunicación' fan mención a que a forte presenza do galego en internet fronte ó ínfimo espazo que ocupa na prensa e medios de comunicación -todos eles inútilmente subvencionados para que fomenten a nosa língua- demostra que o galego está moi vivo: "cando a sociedade ten o poder de decisión de qué se publica i en qué língua se publica, o galego incrementa enormemente o seu espazo".

E iso os que escribimos ou lemos a diario ducias de blogs en galego (dos case 9.000 que cita o blogomillo) sabémolo ben.

3.- Menciono a mesa redonda "Língua e Sociedade Civil", coa participación de Queremos Galego, Prolíngua, CambiaGalicia, Galego Patrimonio da Humanidade e, si, Galicia Bilingüe, porque de seguro que, por polémica, é tamén das máis vistas. Pero eu persoalmente penso que non aporta nada novo ó que xa vemos e lemos a diario. O único suliñable é a cara dura dos vil.lingües para plantarse nun evento como éste a dicir xusto o contrario do que din nos demáis foros. Se GB pensara realmente moito do que o seu representante veu dicir nesta palestra, hoxe non habería conflicto algún na sociedade galega e, quizáis, Touriño e non Feijoo seguiría a ser o Presidente da Xunta de Galicia.

4.- A participación de Rafael Cuíña.

Só un necio confunde ser nacionalista ou galeguista coa súa particular visión de cómo debería ser a sociedade galega. Nunha Galiza verdadeiramente dona de sí mesma, consciente e orgullosa da súa língua, da súa cultura, da súa realidade nacional, haberá homes e mulleres de esquerdas... e de dereitas, claro. Haberá labregos, obreiros i empresarios. Ateos e católicos. Do Celta e do Dépor. Porque Galiza e o galego son de todos os que aman o noso país e a nosa língua.

E logo está a posición política de cada un, pero iso vai aparte. Cada un que defenda a súa visión da sociedade, conservadora, liberal, socialdemócrata, marxista ou a que sexa. Pero o galego é de todos, e de todos é responsabilidade sair a defendelo nestes intres de noxenta demagoxia do nacionalismo español, de hipócritas alusións á 'liberdade' e a unha suposta 'imposición' saída das bocas dos mesmos que impuxeron o castelán durante séculos nunha terra que xa tiña língua de seu dende hai máis de mil anos.

Por iso, as verbas de Rafael Cuíña son tan valiosas. Unha declaración da que quero destacar por riba de todo a súa valentía e o seu compromiso: "...unhas xornadas representativas da dignidade de un País"; "como Castelao, penso que sendo galego non debo ser máis que galeguista"; "Denuncio ós irresponsables políticos dispostos a ser verdugos de todo aquilo que non sexa pragmatismo castelanista, e ós partidos que o sustentan".

Só dura 8 minutos, paga a pena que a escoitedes.

Ecolingua 2009: Sesión de apertura con Rafael Cuíña from IGEA on Vimeo.

Por último, eu tamén teño experiencias persoais que quixera contar porque creo que son moi ilustrativas. Nos vindeiros dous artigos falarei de como no seu día me abriron os ollos sobre as posibilidades do galego a nivel internacional, e para iso apoirareime noutros dous videos do Ecolíngua que me faltan por destacar. Espero que vos interesen, porque a min quedoume clariño que mentras o galego ven sendo 'ninguneado' polo nacionalismo español como língua "inútil" internacionalmente, por ahi fora o galego pódenos abrir moitas portas.

Verémolo esta semana.

10 MELLORES FILMES BRASILEIROS DA DÉCADA

Nun dos blogs do xornal brasileiro O Globo veñen de publicar o pasado mes de Nadal unha "lista cós 10 melhores filmes brasileiros da década" que acaba de rematar, elaborado por un xurado de 10 críticos de cinema brasileiros.

http://oglobo.globo.com/blogs/cinema/os-melhores-filmes-brasileiros-da-decada


1. "Cidade de Deus", de Fernando Meirelles
2. "Edifício Master", de Eduardo Coutinho
3. "Tropa de elite", de José Padilha
4. "O invasor", de Beto Brant
5. "Cinema, aspirinas e urubus", de Marcelo Gomes
6. "Estômago", de Marcos Jorge
7. "Serras da desordem", de Andrea Tonacci
8. "O cheiro do ralo", de Heitor Dhalia
9. "Lavoura arcaica", de Luiz Fernando Carvalho
10. "Ônibus 174", de José Padilha

Além desses, outros 42 filmes foram lembrados pelo menos uma vez pelo júri: "500 almas", "Abril despedaçado", "Amarelo manga", "Apolônio Brasil", "Auto da compadecida", "Bicho de sete cabeças", "Boleiros 2", "Cão sem dono", "Carandiru", "O céu de Suely", "Chega de saudade", "Cidade Baixa", "Crime delicado", "Desmundo", "Dias de Nietzsche em Turim", "Ensaio sobre a cegueira", "Estamira", "Estorvo", "Eu me lembro", "Eu tu eles", "Fabricando Tom Zé", "Falsa loura", "Filme de amor", "Garapa", "Glauber, o filme - Labirinto do Brasil", "O homem que copiava", "Houve uma vez dois verões", "Janela da alma", "Jogo de cena", "Linha de passe", "Lost Zweig", "Madame Satã", "Meu nome não é Johnny", "Moscou", "Narradores de Javé", "Nelson Freire", "O passado", "O príncipe", "Quase dois irmãos", "Santiago", "Separações" e "Vinicius".

"Buscapé" (Alexandre Rodrigues) en 'Cidade de Deus'.
Fonte: oglobo.globo.com/blogs/cinema

"Cidade de Deus" ficou em primeiro lugar com sete votos. Meirelles: "Em 'Cidade de Deus', tentei contar a história usando a linguagem que sabia, não houve intenção de estetizar a violência ou a pobreza. Não existe mesmo uma verdade objetiva, tudo depende dos olhos de quem vê".

José Padilha é o único director que aparece dúas veces na lista de 10, con "Tropa de elite" e "Ônibus 174". Padilha: "Acho que 'Tropa de elite' é um filme que quebrou uma série de paradigmas temáticos do cinema brasileiro. Ter um policial como protagonista, ter um narrador politicamente incorreto, de direita e violento... Tudo isso gerou bastante polêmica e críticas dos mais variados tipos".

Na lista definitiva sorprende unha ausencia (cando menos entre os dez mellores filmes): Walter Salles. Autor da maravillosa 'Central do Brasil' (non figura por ser de 1998) ou do seu maior éxito internacional 'Diarios de Motocicleta' (sobre a vida do Che Guevara, non figura por ser en español), queda a súa presencia reducida ó voto por 'Abril despedaçado', de 2001. Falaremos algún día de Walter Salles máis adiante neste blog.

Cartaz de 'Central do Brasil'. Fonte: http://shihzhu.wordpress.com

Podes ler o artigo completo no 'blog do bonequinho' no xornal O Globo.

O FUTURO ESTÁ NO GALEGO INTERNACIONAL

Os últimos 100 anos en Galiza foron de asoballamento do galego polo castelán. Pero as novas tecnoloxías, a ausencia de fronteira con Portugal e o pulo económico do Brasil deberían traer outros 100 anos de inmersión cultural, económica e social de Galiza no marco do galego internacional. Cada día máis galegos, en todos os ámbitos sociais, teñen máis clara esta realidade. Fomentar vías de intercambio económico, cultural, lingüístico e social -leivmotiv de nosquedaportugal e alemdominho- está cada vez máis presente no pensamento dos galegos.

Para demostralo, este artigo é unha recopilación de noticias publicadas en internet sobre Portugal e Brasil relacionadas con Galiza nun periodo de menos de dous meses (dende finais de novembro a primeiros de xaneiro). En menos de dous meses, máis de 50 noticias e moitas outras que non terán chegado a min (moitas descubrinas grazas ó portal www.chuza.org, que grazas ós seus usuarios é un medio excelente para estar ó día neste tipo de noticias), algunhas delas especialmente esperanzadoras.


PORTUGAL

1.- Unha das mellores notícias que temos lido nos últimos meses sobre a incipiente colaboración entre Galiza e Portugal: A Universidade de Lisboa abrirá dous centros en Galicia en colaboración coa AGLP. A xuizo da universidade lusa, “a lingua portuguesa é unha lingua accesible para practicamente calquera galego e, polo tanto, nese sentido, dada a facilidade de circulación dos diplomas, pensamos que era posible, útil e pertinente, estender a nosa oferta pedagóxica a Galicia”

Carlos Reis, reitor da Universidade Aberta de Lisboa.
Fonte: pglingua.org

2.- Relacionada con esta nova, video-entrevista ó reitor da Universidade Aberta de Lisboa.

3.- Debate na TVG: O ensino de portugués na Galiza. "o português nom é mais que o galego útil e internacional".

4.- Comunicado do Movimento Internacional Lusófono apelando a que "as emissões de rádio e televisão portuguesas (sobretudo aquelas que privilegiem programas de cariz cultural) sejam recebidas na Galiza".

5.- E qué pasa coas televisións portuguesas en Galicia?. Artigo de Galicia Confidencial.

6.- "Norte de Portugal e Galiza formam um pais". Entrevista ó Presidente do Conselho Económico e Social, ex-ministro i ex-eurodeputado, José Silva Peneda, publicada no xornal portugues jornal de notícias.

7.- Foro CREATIVA das Industrias Culturais Galicia - Norte de Portugal, organizado polo Agadic.

8.- A Eurorrexión do coñecemento a debate. Xornadas na Universidade de Santiago.

9.- Colaboración en medio ambiente: Projecto luso-galego inviste 1,7M eur na preservação do rio Minho.

10.- Breve nota sobre Galiza no Diario de Notícias portugués. Iso é todo o que saben de nós? Mal imos, ho...

11.- Petición de integración de Galiza e Norte de Portugal nunha web portuguesa de 'peticións públicas'.

12.- 1600 aniversario da fundación do Reino Suevo de Gallaecia, en seioquenosfigestes.

13.- Ás veces teñen que vir de fóra a dicir o que algúns eiquí non queren ver: Miguel de la Quadra Salcedo di "en la misma lengua hablamos Portugal y Galicia, el gallego".

14.- O Festival da Lusofonía Cantos na Maré, da que xa falamos en nosquedaportugal.

15.- O IV Seminario Galego de Etnografía visto desde Portugal polo diario cienciahoje.

16.- O día de reis, o programa da RTP "Galegos de cá e lá" , un documental sobre o Couto Mixto e os 'povos promiscuos' portugueses da 'raia', foi o máis visto da televisión portuguesa, logo do telejornal da noite.

17.- Blog dun portugués norteño, O Galaico, defendendo unha visión integradora de Galiza e Portugal.

18.- Interesante análise no blog 'A Furada do Trasno' do AVE Galiza - Norte de Portugal, denunciando a estreitez de miras dos nosos governantes e reclamando que tal vía sexa mixta de pasaxeiros e mercadorías.

19.- Tamén hai novas en deportes: Arranca o primeiro campionato luso de futbol americano, coa participación dun equipo... galego!

20.- Artigo en A Nosa Terra fomentando Coimbra como destino turístico.


Importante é suliñar que atopamos bastantes novas na sección de Economía:

21.- Artigo no xornal Correio do Minho conscientes da necesidade para Portugal de ampliar mercados: "não devemos autolimitarmos ao território nacional. Existe um mercado novo por descobrir na Galiza, muito mais perto e com outros níveis de consumo e de poder de compra".

22.- Datos do noso comercio bilateral: Galiza exporta a Portugal 2,4 mil millóns eur, Portugal a Galiza 2,1 mil millóns eur.

23.- Empresários galegos e portugueses reunidos en Lisboa no VI Encontro Luso-galaico de empresas.

24.- Sindicalistas do Norte de Portugal e Galiza reúnense para falar de relações transfronteiriças.

25.- O xornal Vieiros recolle tamén estes días a noticia de que Portugal aposta polo coche eléctrico, cando en 2011 converterase no primeiro país do mundo cunha rede estatal para o abastecemento destes veículos. Tan difícil será ampliar esa rede a Galiza?


Mais non todo é cooperación. Dúas noticias de economía en sentido oposto que confirman que seguimos a competir entre nós máis que cooperar e abrir mercados en común:

26.- Noticia da RTP: Os portugueses fogem para Galiza á procura de melhores salários pero são discriminados.

27.- Na web da CIG: Traballadores da empresa PGA Antolin denuncian que está a deslocalizar a Portugal parte da súa producción.


28.- E nunha magnífica (malia breve) entrevista no Xornal a Xoán Vázquez Mao, Secretario Xeral do Eixo Atlántico, onde explica con enorme claridade cales son as eivas da nosa relación económica con Portugal: "Un país non se pode crear sen medios de comunicación, e a Eurorrexión é no novo país do século XXI". "Galicia nunca mirou para Portugal. Alí só ven que queremos competir contra Sá Carneiro, que criticamos que veñan traballadores portugueses a Galicia...". "Brasil é o epicentro de acontecementos mundiais no futuro. Portugal é o gran broker de Brasil en Europa. E nós con ese privilexio diante estamos a discutir sobre o aeroporto de Sá Carneiro... Tiñamos que estar creando un gran lobby empresarial".




BRASIL

1.- No centro de todas as noticias relacionadas coa emerxencia do Brasil como potencia económica a nivel mundial está un home: Luiz Ignácio Lula da Silva. Eiqui tedes só a modo de exemplo algúns dos artigos sobre o seu éxito visto por A Nosa Terra, El Pais ou o xornal alemán Sueddeutsche.

Lula da Silva, 'personaxe do ano 2009' para El Pais.
Fonte: www.elpais.com

2.- O éxito evidentemente non é só de Lula. Algúns xornais fanse eco tamén estas últimas semanas do éxito político para Brasil por obter o dereito de veto no FMI, ou as cifras económicas que amosan que será Brasil, e non México como algúns falaban hai anos, quen lidere o desenvolvemento da América Latina.

3.- Por iso, algúns empresarios galegos foron recentemente á procura de vías de negocio en Brasil.

4.- Neste sentido, o artigo de opinión 'Brasil e Nós' de Camilo Nogueira avoga porque Galiza aposte por volcarse na relación con Brasil en tódolos eidos.

5.- Malia que algúns que nos teñen que representar polo mundo adiante seguen sen enterarse de nada: "Feijoo vende Galicia en Brasil cun video de hai 20 anos".


Algúns exemplos de que a aposta de Galiza por Brasil xa está en camiño son...

6.- Carlos Núñez: nas entrevistas tras a publicación do seu álbum "Alborada do Brasil" -do cal xa falamos neste blog- comentaba: "no Brasil descubres o poderío enorme que ten o galego".

7.- Unha coproducción galego-brasileira verá a luz proximamente. Antón Reixa anda detrás do asunto.

8.- Nace Kalandraka Brasil.


Sobre cómo nos ven desde o Brasil...

9.- Entrevista ó professor Antom Corbacho no portal galizalivre.org, onde fala da imaxe que o Brasil ten de Galiza, da identidade lingüística dos galegos que emigraron alá, dos que moi poucos deles foron exiliados da guerra civil.

10.- Un conto sobre nós chegado do Brasil. 'As ervas de Galiza'.

11.- A orixe galega da bandeira do Brasil.


12.- E por último, unha nova de deportes coñecida por todos: Brasil vs Portugal no vindeiro Mundial de fútbol. A quén imos apoiar??



Capítulo aparte para o Reintegracionismo lingüístico, tema máis 'espinoso' que esperamos tratar en breve neste blog. O mundo cultural reintegracionista é por suposto fonte constante de novas ó respecto da visión integradora de Galiza no eido internacional.

O Portal Galego de Língua é un dos máis activos neste sentido, destacando...

* Entrevistas:

- Entrevista á Doutora Simone Caputo Gomes, da Universidade de São Paulo que ven de recibir a maior condecoración de Cabo Verde: "O que pode unir Brasil, Cabo Verde e Galiza é o conceito de lusofonía".
- Entrevista a Ugia Pedreira, "Conhecer a cultura popular galego-portuguesa dá segurança e abre portas a todos os níveis".
- Entrevista a Daniel Cerqueiro, director dunha empresa de marketing en internet. "A única via normalizadora é a aceitaçom por parte da sociedade de que o galego forma parte da lusofonia".
- Entrevista a Mariola Mourelo, analista de mercados: "No Brasil senti pela primeira vez que o portugués era a minha língua".

* Sobre o recente acordo ortográfico da língua portuguesa:

- O Instituto Camões inicia un proceso de sensibilización na Galiza sobre o acordo ortográfico da língua portuguesa, a aplicar a partir de 2010.
- Acordo ortográfico que resumen neste artigo do Portal Galego de Língua., e que conta cunha campaña no facebook para que Galiza poida aderirse tamén ó acordo.

* Sobre Galiza no espazo lusófono:

- En nadal debate en Lisboa organizado polo MIL (Movimento Internacional Lusófono) onde se falou do futuro de Galiza no espazo lusófono.
- Non esquezamos tamén que 2010 é o Ano Carvalho Calero, a principal figura defensora do reintegracionismo lingüístico, por cumplirse o centenario do nacemento do filólogo galego e primeiro Catedrático de Língua e Literatura do país.


E non só o PGL, tamén noutros medios incluso portugueses, apóstase pola reintegración lingüística do galego no portugués:

- Portugueses pela Galiza Lusófona.

En menos de dous meses, máis de 50 novas recopiladas. Cada día somos máis conscientes de onde está o futuro do galego e de Galiza: ó caer a fronteira cederon 500 anos de historia de costas con Portugal; coa emerxencia do Brasil como potencia internacional ábrese unha oportunidade histórica para resolver o atraso económico de Galiza. Velaí o futuro. En galego temos futuro.

COMENTARIOS NO BLOG

Só mencionar que os 'amos do blogspot' están tentando arranxar un problema que polo visto é xeral coa aplicación que vedes á dereita, "comentarios dos lectores", que é un resumo dos últimos comentarios que tedes feito no blog, e que leva semanas sen funcionar. Simplemente que saibades que non só os comentarios a pé de artigos funcionan perfectamente e son por suposto publicados, senón que son moi ben recibidos. Agradécese saber que estades ahi e que o blog interesa. En canto a aplicación que non funciona, esperemos que sexa arranxado moi cedo, pero non ten nada que ver coa miña total e máis que probada incompetencia en materia informática...

Falando de informática, os amigos Charlie e Tacho (editor do blog, que desde eiqui recomendamos, 'A fiestra de Masoucos') axudaronme a instalar a semana pasada o google analytics en nosquedaportugal e alemdominho, ferramenta do demo que me permite saber todo o que facedes cando visitades os blogs, cando entrades, por onde entrades, qué visitades, canto tempo vos quedades de visita, etc etc. Así, agora sei polos rexistros de só unha semana que o blog alemdominho recibe na súa maioría visitas desde Portugal (poucas, sí, pero que para eso está!!), e nosquedaportugal por suposto maioritariamente de Galiza, pero tamén chegan visitas dende sitios tan diversos como Madrid, Funchal, Londres, Praga, Dublin, Luxemburgo, USA, Brasil... Máis de un seguro que se perdeu no ciberespacio para acabar dando en nosquedaportugal, non digo que non... pero grazas por visitar!!

Algún día adicarei un post ós datos do google analytics porque de verdade que son moi interesantes. Xa hai moitos que din que Google estase a converter nun 'big brother' a escala mundial, e falan moi en serio...

NEVARADA NO RIBEIRO

O domingo 10 de xaneiro fomos de excursión a Ribadavia e a súa comarca do Ribeiro. A idea é ir recopilando material fotográfico e información para unha serie de artigos que teño en mente publicar cara o verán, antes da Festa da Istoria e a Feira Franca pontevedresa, acerca do momento conxunto de esplendor destas dúas vilas galegas, nos séculos XV e XVI.

Pontevedra foi naquel momento a vila máis rica e poboada de Galiza, e foino grazas á exportación a Europa da sardiña das nosas costas e, sobre todo, ó viño do Ribeiro, moi apreciado daquela en países coma Inglaterra. Viño que se producía na antigua capital do Reino de Galiza, o Burgo in Rippa Avie, e a súa comarca. Pontevedra e Ribadavia viviron conxuntamente os seus anos de grandeza, o último momento de esplendor de Galiza antes de caer nos Séculos Escuros, non só lingüísticos máis tamén económicos e políticos.

Mais, ó pouco de chegar a Ribadavia...

Ás dúas da tarde comezan a caer flocos de neve en Ribadavia. Fonte propia.

Veunos enriba a grande nevarada da semana pasada. Os veciños do lugar non recordaban algo así desde hai máis de 30 anos.

Pazos do Arenteiro e río Navia. Fonte propia.

Tempo teremos máis adiante de falar de Pontevedra e Ribadavia, Feira Franca e Festa da Istoria. Hoxe déixovos con algunhas fotos da grande nevarada no Ribeiro a semana pasada.

Comarca do Ribeiro, á altura de Eirado. Fonte Propia

Beade, Ourense. Fonte propia.

Cruceiro en San Clodio. Fonte propia.

Mosteiro de San Clodio. Fonte propia.

Tranquilos. Cheghamos ben a casa!!

BASÍLICA SUEVA DE DUME E SÃO MARTINHO

(continuación do artigo do pasado mércores 'De Correctione Rusticorum' sobre São Martinho de Braga)

Có libro de Ramón Villares 'Historia de Galicia' na mán, este pasado Nadal baixamos á 'freguesía' de Dume, en Braga, có obxectivo de dar cos vestixios da Basílica Sueva de São Martinho.

Chegamos a Braga pola autoestrada IP1 Porto-Valença, e a pouco de atravesar o Río Cávado (o mesmo que transcorre paseniño e maxestuoso por Barcelos, sabedor de que pouco lle falta xa para morrer bicando Esposende) tomamos a saída norte de Braga.



Ver mapa más grande


A freguesía de Dume atópase ó norte da antiga capital do Reino de Gallaecia, a carón do Estadio Municipal de fútbol. Xusto á altura do estadio, uns carteis avisan que estamos chegando a Dume, onde poderemos admirar unhas ruinas históricas e un conxunto patrimonio arqueolóxico.

Será o último cartel que atoparedes indicando nada. Logo arréghlatelas miniño.



Ver São Martinho de Dume en un mapa más grande


O certo é que as ruinas da antiga Basílica e Mosteiro suevos non están moi lonxe de aqui, apenas a 500 metros do Estadio en pleno centro da freguesía de Dume. Pero sen cartel algún indicando, e ante o total descoñecimento dos paisanos (ruinas?; mais aqui não hai ruinas; isto é São Martinho, sim; eu não conheço, desculpe...) tornouse ben complicado.

Estatua de São Martinho de Dume, Braga. Fonte propia.

Porque dar coa estatua de São Martinho é ben sinxelo: está ó pé da estrada en pleno centro da vila. Pero descubrir que alí mesmo, na igrexa e camposanto que está diante da homenaxe ó santo, agóchanse as ruinas que andábamos a procurar, levounos como unha horiña...

Aparcamos xunto ó camposanto (que percorremos enteiriño á procura dalgunha pista...), ata que uns pequenos restos á dereita da porta da igrexa confirmounos que estabamos no bó camiño. Máis á dereita, un local máis moderno locía na súa entrada o cartel definitivo: Núcleo Museológico de São Martinho de Dume

Igreja de Dume, ruinas da Basílica e Mosteiro Suevos, e Núcleo Museológico
de São Martinho de Dume (á dereita na foto). Fonte propia.

Un sabado pola tarde (e máis se é o dia seguinte ó día de nadal) non soe ser o momento máis propicio pra atopar abertas as portas dun museo deste tipo. Mais desta volta tivemos sorte: a muller encargada de abrir o museo chegaba nese preciso instante.


E neste punto tivo lugar o momento máis divertido da viaxe: a encargada do museo non daba crédito!

Explicounos que eramos case os únicos visitantes en moito tempo dun museo que, a estas alturas, aínda que aberto xa ó publico está en construcción. O remate estaba previsto xa para hai anos, pero o certo é que (agora parece que xa por fin sí) non estará definitivamente concluido ata finais deste ano.

Tivo a amabilidade de nos mostrar as instalacións dun museo que, polo de agora, está case totalmente baleiro, así como sinalarnos o pasadizo soterráneo -aínda non transitable polos visitantes- que conduce ás ruinas da basílica sueva, que "localizam-se sob a actual igreja paroquial, no centro da freguesia, marcando a sacralidade do lugar desde há mais de 1500 anos", segundo indican no libro "A Basílica Sueva de Dume e o Túmulo dito de São Martinho" que alí mesmo se pode adquirir. Efectivamente, o museo aínda está en proceso de apertura, pero a tenda funciona sen problema!!

Iso sí, a peza máis importante e de maior valor histórico e artístico está xa no museo e pódese visitar:

'Túmulo Dito' de São Martinho, museo de Dume. Fonte propia.

"En 1103 regista-se a devolução de Dume á diocese de Braga, na qual se integra já não como bispado-mosteiro, mas sim como paróquia. É neste periodo, finais do século XI e inicios do XII, que se produz uma das mais notáveis peças de escultura funerária pré-românica do actual território português: o túmulo dito de São Martinho de Dume".

O sartego foi retirado da igrexa en 1919, e circulou por dependencias diversas ata que en 2006 principiou a construcción do museo actual, para albergar definitivamente o Túmulo. "Constituído por duas peças de calcário (pedra de Ançã): uma arca tumular con cavidade antropomórfica, com o lateral direito decorado em baixo-relevo; e uma tampa ligeiramente trapezoidal, com a face superior também decorada em baixo-relevo".

Iso sí, a empregada do museo non puido reprimir a súa dúbida, e preguntounos: "como é que voçés conhecíam o museio? Ninguem em Dume o conheçe!". Abofé que o puidemos comprobar, lle dixemos!!



(a finais deste ano agardamos a apertura completa do museo, momento no que poderemos visitar as ruinas da Basílica Sueva, o antigo Mosteiro, restos dunhas antiguas termas e necrópole da Alta Idade Media. Entón agardaremos podervos ofrecer novamente un artigo sobre o conxunto histórico que, en calquer caso, paga a pena igualmente visitar se vos achegades a Braga).

POR QUÉ ATACA FEIJOO Ó GALEGO?

A vindeira semana adicareina a comentar algunha das exposicións máis interesantes -na miña opinión- das que vin do I Simposium Internacional Ecolingua 2009, o magnífico evento organizado hai unhas semanas polo IGEA e do que na web Vimeo podedes ver todos os videos.

Pero hai unha desas exposicións, a charla do sociólogo Fermin Bouza sobre a influencia ou non da batalla contra a língua no resultado electoral do 1-M, da que falarei en parte hoxe.

Este é o video pra quen lle interese:

Ecolingua 2009: Socioloxía electoral da lingua from IGEA on Vimeo.

Na charla Fermin Bouza plantexaba unha cuestión, que dí él, aínda non lle atopou resposta: ‘qué llevó a Feijóo a enredararse de tal manera en la cuestión lingüística?’. Hoxe faise esa mesma pregunta nun artigo do seu blog, El voto con botas. Así que eu aproveitei para comentarlle o meu punto de vista, a miña explicación de qué gaña Feijoo atacando ó galego?.

Este foi o meu comentario alí no seu blog:

Boas Fermin,

Esta semana vin que facias esa mesma pregunta nos videos do Ecolingua, ‘qué llevó a Feijóo a enredararse de tal manera en la cuestión lingüística?’, e que comentabas que aínda non tiñas a resposta. Tiña pensado igual un día comentar a miña opinión no meu blog, pero aproveitando que hoxe comentas isto neste artigo, falarei eiqui.

Eu distinguiría dous escenarios, a nivel do Estado, e a nivel galego.

1.- A nivel do Estado, metámonos esto na cabeza porque vai ser determinante os vindeiros anos, están marcados por unha polarización CASE XERAL (polo tanto, moi importante tamén no electorado socialista) a posicións máis centralistas. A aposta de Zapatero hai anos (e o que lle distinguiu de Bono e a upeideira no seu momento) foi recoñecer en España un Estado Plurinacional e apostar por él. Ollo, evidentemente quedou moi lonxe do que prometeu, pero está claro que apostou nesa dirección.

O resultado saíulle excelente nas nacionalidades: o psoe conseguiu governar en Catalunya i Euskadi por primeira vez na historia, i en Galiza por primeira vez grazas a unhas eleccións. Al César lo que es del César, só porque non conseguiu os 3 governos á vez non se lle pode dar un 10 nese sentido. Pero saíulle moi caro: no resto do Estado a dereita arrasa. Non porque haxa unha polarización á dereita do electorado, senón porque en Madrid e Valencia, principalmente, non tragan có Estatut, co recoñecemento das nacións do Estado, coa recuperación das linguas propias, có Estado Plurinacional, en resumo. Os últimos resultados en Madrid, por exemplo, son para preocuparse. Falo de memoria, pero a cousa andaba así como 50% PP, 10% upyd, psoe pouco máis do 30%. Alarmante, sobre todo para un partido que governa no Estado e aspira a facelo en calquer momento.

A deriva centralista do electorado de ‘Castela’ (imos chamarlle así) puidose comprobar nas últimas enquisas, publicadas có gallo do aniversario da Constitución, en medios non precisamente de dereitas como Público ou El Pais. Falo tamén de memoria, pero algo así como un 80% dos cidadáns do Estado non recoñecen a Catalunya como nación, e introducirían cambios na Constitución para limitar as competencias das autonomías ou garantizar que os ‘casteláns’ poidan vivir nas nacionalidades alleos ás linguas propias de aqui: estudar en castelán, conseguir traballos en calquer admon sen acreditar coñecemento da lingua propia, “libertaz de eleczión”, etc.

Nese contexto, a aposta do PP de Génova é claro: o discurso “España se rompe” está moi gastado, levan décadas coa mesma leria e xa non cola, ou polo menos non vas captar máis votantes que os que xa che creron hai tempo. Pero o discurso “están exterminando el castellano”, “los ‘no nacionalistas’ (pobriños, chamarse a sí mesmos ‘non nacionalistas’, qué eufemismo…) están oprimidos”, “están imponiendo el catalán/gallego/vasco”, etc., ese discurso sí ten calado en ‘castela’. Só o efecto electoralmente positivo para o psoe nas nacionalidades do estado maquilla o que é unha polarización do electorado do estado cara pp/upyd que asusta.

Unha premonición miña: cando zapatero pase a mellor vida (política), o sustituto será da outra corda. Un ‘Bono’ ou sucedáneo, coa idea de recuperar o terreo perdido. I entón eiqui xa nos podemos axustar os machos. Volverán mandar os Vazquez e Losada de Azpiazu, e imos andar finos.

2.- A nivel de Galiza. En primeiro lugar, está a estratexia por suposto de obedecer a Madrid e dar cobertura á súa visión ideolóxica: “efectivamente, Génova, el ambiente aquí es irrespirable: están exterminando el castellano!! Estamos en manos de radicales nacionalistas!!”. Eiqui só o crerán algúns, pero alá está todo o mundo convencido de que esto é peor que o Vietnam para eles. Con esta estratexia ademáis, por suposto, Feijoo posicionase para o que lle interesa, xa sabemos qué.

Pero está unha segunda razón, que polos comentarios saídos do pepé en varias ocasións últimamente, e polo que están a insistir neso, eu creo que é a razón que se agocha detrás de toda esta estratexia: mostrar a alianza psoe + bng como “antinatural”.

A ninguén se lle escapa que o pp en Galiza está moi só. Só lle vale maioría absoluta ou amolarse. A perda de poder estes últimos 2 anos para eles debeu ser de pánico: sen a Xunta, sen Madrid, e ollo, por primeira vez na democracia, sen nin unha soa das alcaldías das 10 cidades e vilas máis importantes do pais. Máis aínda, só governan en Ribeira de entre as 20 principais. O PP estaba só, sen poder, e a alianza psoe + bng amosábase sólida, xa que governaban na Xunta i en 19 alcaldías de 20 sen apenas roces, e dende logo sen sustos (transfugas, mocións, etc.)

Pero a ninguén se lle escapa tampouco que no PSOE conviven 2 sensibilidades: os galeguistas, e os españolistas. Os Leiceaga, Touriño (daquela maneira) e Caamaño, e os Vazquez, Losada de Azpiazu e Méndez. Os segundos ‘aturan’ co-governar cós malos do bloque por dúas razóns: polo ben común (ter todos o cú quente) e porque o manda o jefe (Zapatero). Máis por ahi buscou o PP a fenda por onde tentar dividir o PSOE. Poño por exemplo que o día 2 de marzo, unha compañeira miña de traballo, socialista “hasta la médula”, anti-pp “hasta la médula tamén”, non nacida en Galiza pero que leva eiqui media vida, soltoume que as eleccións se perderan porque “por mucho que se empeñen, la gente no quiere nacionalismos en galicia”. Por suposto, tamén é das “socialistas hasta la médula” que viven en “LA Coruña”.

I esa é a aposta do PP. Nese partido, agáns algúns posicionamentos nobles, moi valientes e moi de alabar como os de Cuiña (o certo é que, malia todo, véselle moi só), nese partido dicía hai unha longa tradición de “asumir lo que diga el mando”. Ademáis, son ben conscientes de que puideron ter atravesado unha longa travesía do deserto sen máis poder que o das alcaldías do rural, e agora que teñen esta oportunidade non a van botar a perder “os da boina” só para que lles den máis clases de galego ós nenos. Pero mentras contan con que no PP non xurdan problemas porque os da boina asuman as posicións dos pijos-del-opus de Beccaria, contan tamén ou ben con desbotar a estratexia galeguista do psoe, ou cando menos roubarlle ós españolistas descontentos por seguir pactando con los malotes del bloque.

I esa vai ser, non me cabe a menor dúbida, a estratexia a seguir ata as municipais. Alí teremos o grande test, a grande proba: funcionará a estratexia antigaleguista do pp? Convencerá ós españolistas do psoe de que o pacto bng-psoe é antinatural? que deberían estar con “los moderados centristas amantes de la libertaz lingüística”??

Por que eiqui quería facerche unha pregunta, fermin. Sorpréndeme que levamos case un ano desde que gañou as eleccións o PP, pero agás unha pseudo-enquisa prácticamente postelectoral de La Coz del Fascista onde pouco faltoulles para dicir que Feijoo era el nuevo Obama Libertador, e que por suposto estaban arrasando en intención de voto, agás aquela pantomima eu non vin máis enquisas nun ano. É así? Si é así, non é sorprendente? Pode ser sintomático de que as cousas (malia o nulo liderazgo no psoe e no bng) para o PP en Galiza non pintan tan ben?

Ou é simplemente que teño tantas ganas de crer niso que vexo só o que quero?

Nada máis, xa contarás qué opinas do meu comentario. Por certo Fermin, eu vivin en Madrid do 2001 ó 2006. Seis aniños que se me fixeron eternos. Se xa daquela o ambiente era abafante, ben che entendo cando dicías en Ecolingua que últimamente o ambiente nacionalista en Madrid é totalmente irrespirable. Vai voltando á terra, ho!!

DE CORRECTIONE RUSTICORUM

Estas semanas de 'vacacións' adiqueinas a cavilar qué temas deberían centrar os artigos de nosquedaportugal e alemdominho durante o 2010. A decisión foi voltar á idea inicial: "Os blogs "Menos mal que nos queda Portugal" e "Alem do Minho" pretenden axudar ao coñecemento mutuo das realidades económicas, sociais e lingüisticas de ambos lados da 'raia', recoñecéndose ambas na súa historia e orixe lingüistica común, dentro do marco da Eurorrexión que forman".

En 2009 a confirmación do despegue internacional do Brasil, o ataque á língua galega por parte da actual Xunta de Galicia, algúns artigos de análise da actual crise económica, etc., ocuparon boa parte da temática dos blogs. Pero 2010 será un ano onde a historia en común de Galiza e o Norte de Portugal voltan estar de actualidade:


1.- En 2010 cúmplese o 1600 aniversario da fundación do Reino Suevo de Gallaecia. Como vimos no artigo de Anselmo López Carreira, Galiza foi o reino máis antigo de toda a Europa post-romana, nacendo no ano 410 co Imperio Romano aínda en pé, e tal Reino de Galiza tivo rango oficial ata 1833.

2.- O Ano Santo Xacobeo a celebrar en 2010 pon de relieve que o maior periodo de esplendor da cultura galega aconteceu durante a 'Era Compostelá', nun intre onde Galiza e o Norte de Portugal formaban un mesmo país, constituían a vangarda económica e social de Europa e onde a cultura galego-portuguesa brilou ó máis alto nivel na Europa medieval.


Por iso, este 2010 os blogs nosquedaportugal e alemdominho arrancan coa intención de centrar boa parte dos seus artigos na divulgación da historia en común de Galiza e o Norte de Portugal dende o reino suevo ata os governos absolutistas do XVI, así como todo tipo de artigos de actualidade sobre cultura e sociedade de Galiza e Norte de Portugal.

Estatua de São Martinho de Dume, Braga. Fonte propia.

Nesta liña, principiamos 2010 con dous artigos adicados á figura de São Martinho de Dume, extraído este primeiro en boa medida do libro 'Historia de Galicia' de Ramón Villares.

"No remate do século III iníciase unha etapa de crise que afectará de vez ao Imperio Romano e a súa definitiva quebra. Época de dificultades que, pola contra, prepara o terreo en Galicia para a conformación da sociedade medieval: difúndense as villae, reocúpanse algúns castros e fortifícanse cidades como Lugo, e comeza a se espallar o cristianismo que, case nos seus albores, se confunde có Priscilianismo. Colle corpo a idea de Gallaecia, pero tamén se acentúa a asunción da cultura latina, en especial en Braga, onde agromará un núcleo cultural, contectado coas principais correntes filosóficas e teolóxicas do Mediterráneo oriental e do Norte de África, do que son sinalados representantes a monxa Exeria, o bispo Hidacio e, nomeadamente, Paulo Orosio. Todos eles son a tona do que E. López Pereira ten chamado 'o primeiro espertar cultural de Galicia'.

Neste contexto no ano 410 nace o Reino Suevo de Gallaecia, como parte do foedus ou acordo entre os pobos invasores xermánicos e as autoridades romanas. A chegada do cristianismo á Iberia é máis cedo nas rexións mediterráneas, máis romanizadas, mentras en Galiza é un feito serodio. "Ningunha noticia, nin literaria nin arqueolóxica, permite falar de cristianización de Galicia denantes (...) de mediados do século III".

"Os suevos que chegaron a Galicia eran poucos -aproximadamente uns trinta mil- e a súa zona de ocupación e asentamento foi a rexión bracarense. O asentamento fíxose de forma pacífica e procurando a fusión coa sociedade galaico-romana. Braga foi a capital do futuro Reino Suevo".

Paulo Orósio, representado numa iluminura pertencente ao códice de Saint-Epure.
Fonte: pt.wikipedia.org/wiki/Paulo_Orósio

Durante esta cristianización no Reino Suevo, a figura máis importante da cultura galego-portuguesa foi Martinho de Braga, quen a través da súa obra catequética e reformadora, encarreixou "as prácticas relixiosas priscilianistas da poboación galaico-romana pola vía cristiá". A influencia da figura do dumiense chegou ata os nosos días, principalmente por dúas vías:

- A primeira, "a (re)cristianización de Galicia, mediante unha activa acción doutrinal e catequética consistente na loita contra as herexías, tradicións paganizantes e restos de priscilianismo", tivo na obra do bracarense "De correctione rusticorum" o seu principal referente:

Acender cirios xunto ás pedras, ás árbores, ás fontes e polas encrucilladas,
¿que outra cousa é senón culto ao diabo?
Feitizar herbas para encantamentos e invocar os nomes dos demos,
¿que outra cousa é senón culto ao diabo?

De Correctione Rusticorum, cap 16. São Martinho de Dume

- A segunda "refírese á organización eclesiástica da Gallaecia que supón non só unha mostra do asentamento institucional da Igrexa cristiá, senón tamén un poderoso instrumento político. A pegada histórica de Martinho de Braga foi decisiva para a estructuración da sociedade galaico-sueva, agrupada en torno a unha vida monástica vizosa e unha ordenación eclesial espallada por todo o territorio".


Non só iso, senón que a herdanza do santo bracarense máis presente hoxendía é ben coñecida por todos: a adopción dunha denominación ordinal dos nomes dos días da semana ("segunda feira", "sexta feira") "que segue en vigor en Portugal e da que aínda se atopan rastros na fala popular de Galicia".


Así que, có libro de Ramón Villares 'Historia de Galicia' na mán, este pasado Nadal baixamos á 'freguesía' de Dume, en Braga, có obxectivo de dar cos vestixios da Basílica Sueva de São Martinho.

Verémolo mañá.

OXALÁ

Oxalá - Madredeus:

Oxalá... o 2010 traia mellores novas i esperanza dun futuro mellor para a nosa lingua.
Oxalá o povo nunca se esqueça... da súa historia, e de que tamén hai futuro posíbel en galego. Oxalá.
Oxalá que a vida me corra bem... e que a tua e da nossa lingua tambem.
Oxalá tudo corra, menos mal... (que nos queda Portugal)

OXALÁ

Oxala, me passe a dor de cabeça, oxala
oxala, o passo nao me esmoreça;
oxala, o carnaval aconteça, oxala,
oxala, o povo nunca se esqueça;
oxala, eu nao ande sem cuidado,
oxala, eu nao passe um mau bocado;
oxala, eu nao faca tudo a pressa,
oxala meu futuro aconteca.
oxala, que a vida me corra bem, oxala.
oxala, que a tua vida tambem.
oxala, o carnaval aconteça, oxala,
oxala, o povo nunca se esqueça;
oxala, o tempo passe, hora a hora,
oxala, que ninguem se va embora,
oxala, se aproxime o carnaval,
oxala, tudo corra, menos mal

Bem vindo dois mil e dez.