CORTINA DE FUME

O pasado día 19, o blog Feijoomente, As mentiras de Feijoo, publicou un artigo sobre as intencións do desgoverno da Xunta a respecto das caixas de aforro galegas, que podedes ler premendo nesta ligazón. Nel sinalan que, xa o 10 de agosto, apuntaban cal ía ser a estratexia do PP: "presentar como inevitable a absorción de Caixa Galicia por unha entidade foránea, responsabilizar tecnicamente o Banco de España e politicamente o PSOE, dar imaxe de que se pensou en clave de país mais entregando Caixa Galicia a Caja Madrid, reforzar o papel de Feijoo no aparato estatal do PP".

Despois de ler o artigo de Feijoomente esta semana, a Caralladas entroulle cargo de conciencia por levar xa máis de 2 meses sen publicar ningún artigo sobre economía ou finanzas, malia que, como algúns sabedes, se adica profesionalmente a iso. Así que se vos interesa, esta é a opinión de Caralladas sobre a teima das fusións, que foi publicado como comentario en Feijoomente.

Cáseque me entran gañas de pedir desculpas, por non sacar tempo e gañas de poñerme a escribir sobre este tema que a tanta xente preocupa, e que eu coido en xeral a sociedade galega, e a esquerda en particular, non está a saber enfocar ben. Supoño que por estar todalas semanas envolto nestes ‘fregaos’, cando saco tempo só me apetece falar de calquer cousa, menos de bancos.

Así que tentarei resumir:

1. Todo o tema ‘fusión de caixas de aforros’ en xeral é unha cortina de fume. Non falo de caixagalicia – caixanova, falo da instrucción do Banco de España “las cajas de ahorros tienen que fusionarse, tienen que ser más grandes para resistir mejor la crisis”. A crise financieira internacional que provocou a crise económica actual non a provocaron as caixas de aforros nin a lexislación laboral en España, pero como os temas a correxir para que esto non volva suceder (supresión de paraísos fiscais, regulación dos mercados de capitais, derivados e hedge funds, etc.) nin se regulan a nivel do Estado, nin teñen vontade política de cambialo no plano internacional, pois “hay que hacer como que hacemos algo”. En cuestión de semanas pasouse de falar dos paraisos fiscais á fusión de caixagalicia con cajamadrid, e morreu o primeiro conto. Curiosamente, a crise actual demostrou que o de “too big to fail” (demasiado grande para caer) era un mito, pero a solución eiqui ‘disque’ pasa xustamente por iso. Curiosamente, se hai uns anos caixavigo, caixapontevedra e caixaourense non se tiveran fusionado (ergo estaríamos nunha situación semellante a Catalunya ou Andalucía, con 5-10 caixas), diríannos que “la salvación para que no nos coja el toro” sería que esas 3 entidades se fusionaran nunha que se chamaría… emm… governando feijoo pode que cajanueva? Bueno, é igual, o conto é que nos dirían que con iso o problema está arranxado. Uns venderían xornais, outros farían como que “estamos trabajando en ello”, e todos contentos.

2. O modelo de caixas, tal e como está montado hoxendía, é un verdadeiro despropósito. Entidades que non ‘parecen’ privadas pola súa función de ‘obra social’ pero, ollo! non é banca pública. É unha mistura de intereses privados e políticos nauseabundo (*). E a esquerda, e moito máis en concreto, o bng, non está a saber desmarcarse deste modelo nin de saber transmitir á sociedade o modelo polo que deberia apostar.

3. A pésima situación dalgunhas caixas (caixagalicia entre elas) e o despropósito do modelo actual mixto de intereses privados e públicos danlle xogo á dereita pra pedir o cambio de modelo que levan décadas pedindo: “100% bancos privados ya!”. Curiosamente, ábreselles a porta cando a nivel internacional, a crise financieira provocou a nacionalización dos principais bancos americanos, británicos, holandeses, belgas… poñendo en entredito que os mercados financieiros funcionen eficientemente cando non se lles regula, cando non se lles controla, e canto cando máis grande, mellor.

4. “despolitizar” é unha palabra que soa moi ben. Soa moito mellor que “privatizar”, que é o obxectivo a medio prazo de todo isto. E soa a chiste, por non dicir insulto, que fale de despolitizar as caixas o pp madrileño coa que montaron en cajamadrid. Ademáis, se algo é máis criticable que a politización das caixas é como os señores particulares, privados, que as dirixen (Méndez, Gayoso, Blesa, Rato cando lle toque) fan destas entidades o seu coto privado: por exemplo, en caixanova ou caixagalicia non entra a traballar ninguén que non teña un familiar ou coñecido dentro. Iso o sabe caralladas en primeira persoa, e non vos vou contar eiqui cómo o sabe.

5. Non falemos tanto de Vigo e A Coruña. Eiqui o ‘localismo’ que está en xogo é o localismo de ‘Gayoso & friends’ por unha banda, e ‘Méndez y amigüitos’ por outra. Xa no mes de abril (xa governaba o pp de feijoo) souben por algunha xente de nivel directivo medio de caixanova que sabían que o xogo ía ser que a xunta lles ía tentar fusionar con caixagalicia, e que caixanova non lle interesaba a operación nin de coña. principalmente, claro, a quen non lle interesaba era ó cú de Gayoso, que perdería a silla.

6. ‘disque’ caixagalicia está có auga ó pescozo. Bueno, ese ‘disque’ anda por ahi rondando no sector dende hai 2 anos xa. Caixanova está bastante máis solvente, mais é a metade de grande que a outra. Na filosofía do BdE esta fusión non encaixa: ten que ser o peixe chico, en mal estado, o que sexa comido polo grande, máis solvente, e non ó revés. Senón, se ó final se apostase por esa opción así, tal cual, continuando baixo o modelo ‘caixa de aforro’ cunha única entidade, corremos o risco de que a grande i en peor estado contamine tamén á pequena.

7. Cando un banco está en perigo, por ahi adiante o que se fixo foi inxectar capital público. é unha medida que á banca privada e ós neocon non lles gusta nada, claro, mais cando non queda outra, carallo cómo se alegraron os de ING ou os de AIG cando os viñeron rescatar papá estado holandés e papá estado americano!! Pola contra, eiqui ninguén propón como solución para este híbrido privado-público a entrada de capital público. Por qué non? Ah, si, claro, que o problema polo que agora están tan afogadas non foron as decisións tomadas polos seus directivos senón a súa ‘politización’…

8. En Galiza hai sitio abondo pra dúas caixas. E se unha delas está en perigo, inxección de capital público e control da xunta. E por suposto, que ese control se traduza en revisar as contas, auditoría contabel, e ‘levantar alfombras’. E a depurar responsabilidades.

9. E con tempo, non atolondradamente, plantexar a nivel do Estado a transformación deste modelo de caixas. I entón, se se aposta por banca pública galega, poderase plantexar a fusión das dúas entidades. O carallo é que nin o psoe aposta por un modelo de banca pública para as caixas, “que eso ya no es progre”, mira tú. Así que poucas (ningunha, máis ben) posibilidades lle vexo eu a esta opción.

10. Como ninguén vai dar pasos nesa dirección; como a aqueles que desde madrid piden “despolitización” o que queren é xustamente o contrario, ter eles a chave do poder económico-político das caixas dende Fisterra a Cabo de gata; como ninguén sabe, pois, na Xunta o que facer; como ninguén se atreve na Xunta a quedar ante a opinión pública como responsables da perda do noso capital financieiro; como non temos, pois, un poder político propio, alleo a intereses de fóra…

… pois logo, “que dios nos coja confesados”, porque Feijoo vai convocar un ‘debate social’ para que a culpa de que pase “lo que tenga que pasar” sexa das caixas galegas, “que son unas localistas, igual que vigo y lacoru, quenohesidoyo, lojuro!”.

---------------------------------------------------------

(*) Sobre a titularidade público/privada das caixas, o seu funcionamento interno, e as intencións privatizadoras que ahi detrás de todo isto, explícanno moi ben nesta ligazón:

http://www.altermundo.org/content/view/2800/1/