Quedoume ahi atrás pendente de facervos esta recomendación: o artigo de Paul Krugman en El País 'El gobierno de los rentistas'. Dos artigos que lin en todo este tempo, é o que mellor resume e explica de xeito asequible quen e por que está a dar as solucións á crise que se lle están a dar. Simplemente formidable. Déixovos aqui un resumo das ideas principais do artigo. Se vos parece indignante, espero que con iso ademáis entendades porque algúns economistas nos declaramos aterrados.
"Os últimos datos económicos remataron con calquer esperanza de que remate axiña a seca laboral en EEUU. Porén, non hai vontade política de facer nada ao respecto. Lonxe de estar dispostos a gastar máis na creación de emprego, ambos partidos coinciden en que é hora de recortar drásticamente o gasto, destruíndo empregos de paso. Tampouco a Reserva Federal acude ao rescate. A situación é similar en Europa, incluso aínda peor. A retórica do BCE, que defende a moeda forte e opónse ao alivio da carga da débeda, fai que Bernanke pareza un 'esquerdista'.
Que se oculta tras esta parálise política trasatlantica? Os grupos de interese. Conscientemente ou non, os políticos están exclusivamente ao servizo dos rentistas, esos que prestaron grandes sumas de diñeiro no pasado, a miudo imprudentemente, e hoxe están sendo protexidos das perdas a costa de todos os demais.
O razoamento en contra de axudar aos parados enfócase en función dos 'riscos' económicos: tipos de xuro disparados, inflación descontrolada, etc. Pero tales riscos seguen sen materializarse: tipos de xuro en mínimos históricos e inflación baixa. En cambio, todas as receitas políticas aplicadas teñen unha cousa en común: protexen os intereses dos acredores, coste o que coste. O gasto deficitario podería dar traballo aos desempregados, pero perxudicaría ós titulares de bonos de débeda pública. Unhas medidas máis agresivas da Reserva Federal e do BCE poderían contribuir a sacarnos desta depresión -de feito, ata os economistas republicanos sostiveron algunha vez que un pouco de inflación sería unha solución- (pero a inflación beneficia a quen está endebedado e perxudica a quen ten capital).
Quen son eses acredores dos que falo? Rentistas: banqueiros e individuos adiñeirados con montóns de bonos nas súas carteiras de investimento. Son a clase social que fai grandes contribucións ás campañas, que ten acceso personal aos responsables políticos, moitos dos cales pasan a traballar para estas persoas cando saen do Goberno pola porta xiratoria".
"Os últimos datos económicos remataron con calquer esperanza de que remate axiña a seca laboral en EEUU. Porén, non hai vontade política de facer nada ao respecto. Lonxe de estar dispostos a gastar máis na creación de emprego, ambos partidos coinciden en que é hora de recortar drásticamente o gasto, destruíndo empregos de paso. Tampouco a Reserva Federal acude ao rescate. A situación é similar en Europa, incluso aínda peor. A retórica do BCE, que defende a moeda forte e opónse ao alivio da carga da débeda, fai que Bernanke pareza un 'esquerdista'.
Que se oculta tras esta parálise política trasatlantica? Os grupos de interese. Conscientemente ou non, os políticos están exclusivamente ao servizo dos rentistas, esos que prestaron grandes sumas de diñeiro no pasado, a miudo imprudentemente, e hoxe están sendo protexidos das perdas a costa de todos os demais.
O razoamento en contra de axudar aos parados enfócase en función dos 'riscos' económicos: tipos de xuro disparados, inflación descontrolada, etc. Pero tales riscos seguen sen materializarse: tipos de xuro en mínimos históricos e inflación baixa. En cambio, todas as receitas políticas aplicadas teñen unha cousa en común: protexen os intereses dos acredores, coste o que coste. O gasto deficitario podería dar traballo aos desempregados, pero perxudicaría ós titulares de bonos de débeda pública. Unhas medidas máis agresivas da Reserva Federal e do BCE poderían contribuir a sacarnos desta depresión -de feito, ata os economistas republicanos sostiveron algunha vez que un pouco de inflación sería unha solución- (pero a inflación beneficia a quen está endebedado e perxudica a quen ten capital).
Quen son eses acredores dos que falo? Rentistas: banqueiros e individuos adiñeirados con montóns de bonos nas súas carteiras de investimento. Son a clase social que fai grandes contribucións ás campañas, que ten acceso personal aos responsables políticos, moitos dos cales pasan a traballar para estas persoas cando saen do Goberno pola porta xiratoria".
Mensagens
Sem comentários:
Enviar um comentário